آخر قصه همیشه گریه دختر

دخترک درست روبروی من نشسته  روی نیمکت پارک 

شبیه بچگی های گلشیفته فراهانی است توی فیلم درخت گلابی 

از مانتو ومقنعه اش مشخص است که  مدرسه را پیچانده تا بیاید سر قرار ...    

  

سرگردانی را می شد توی چشمهای سیاهش دید . 

هی گوشی را در می آورد و نگاه می کرد که یک وقت زنگ نخورده باشد . 

زیر چشمی نگاهش می کردم و حواسش اصلا به من نبود . 

   چقدر این لحظه های انتظار سر قرار سخت است و دیر گذر 

همینطور که دختر نشسته و دفتر خاطرات گل منگلی اش را ورق می زند و احتمالاْ یادگاری های دوست پسرش را تماشا می کند٬ می روم توی فکر و خیال که این بچه توی دلش چه می گذرد ؟ 

همین حالاهاست که دو تا از این جوانک های پیزوری بیایند با موهای سیخ سیخ و قد و بالای دیلاق . از همین هایی که وقتی شق و رق راه می روند شورتشان را هم  می توانی ببینی . از همین هایی که  از مردی فقط سیگار کشیدنش را بلدند آن هم از نوع چس دود .  

بعد می آیند نزدیک تر ... 

دو تایی زیر لب با هم چرت و پرت می گویند و این یکی پز مخی که زده را می دهد به آن یکی 

دخترک دلش پر می کشد با دیدنش . 

قلبش توی سینه می جنبد  

از آن حسهای بزرگانه ای که آدم فقط وقتی بزرگ می شود می فهمد .

پسرک اما فقط دهنش می جنبد و عرق النساء اش 

یکیشان سیگار بدست می رود آنور پارک و این یکی دست دخترک را می فشارد  

لابد یخ کرده دستش طفلکی ...  

همیشه قصه همینطوری شروع می شود دخترک ! 

سر کوچه مدرسه و یک متلک خنده دار 

و قهقهه دخترکان تازه سینه برآمده 

و حس های ناشناس و عجیب 

تجربه های ناکرده ... 

گرمای بازدم پسرک مو سیخ سیخی می خورد توی صورتش  

بعدها که یاد این بازدم بیفتی که بوی سیگار می دهد ٬ چندشت می گیرد دخترک  

خودش را جا می دهد توی بغل پسر و سرش را تکیه می دهد به بازویش 

دهان پسر می جنبد و دختر بالای ابرها دارد گوش می دهد . 

همیشه قصه همینطور به میانه می رسد دخترک ! 

تو با یک بوسه به اوج می روی و این پسرک سیخ کرده مو اوج ندارد هوسهایش  

این خوش خوشان تو فقط تا روزی مدام است که خانه دوستش مکان بشود  

همان روز که تو گریه می کنی ... 

همیشه قصه همینطور تمام می شود ؛  

با گریه دخترک