سطرهای سپید مهربان

ر وزی که قرار شد مهربان وبلاگ درست کند ٬ هیچ تصوری از اینکه چه می خواهد بنویسد و چطور می نویسد نداشتم . 

طی هشت سال دوستی ٬ من و مهربان بارها برای هم نامه نوشتیم . 

مخصوصاْ روزهایی که توی سمنان دانشجو بودم 

یا روزهای سخت آموزشی پادگان ثامن الائمه مشهد  

تنها چیزی که کمک می کرد دوری از مهربان را تحمل کنم نامه نوشتن برای او بود ...  

.

 

من و مهربان خیلی کم هم را می دیدیم .  

رابطه ما مخصوصاْ سالهای اول دوستی بیشتر تلفنی بود تا دیداری  

خب من یک دانشجوی پول تو جیبی بگیر بودم و تلفن راه دور هم هزینه اش زیاد بود . 

پس برای هم نامه می نوشتیم . 

دو تا سر رسید داشتیم که هر روز تویش می نوشتیم و وقتی همدیگر را می دیدیم سر رسیدها را عوض می کردیم . 

مهربان همیشه خلاصه و مفید می نوشت توی چند خط  

ولی من طولانی می نوشتم و چند صفحه ای   

آخر سر هم سر همین موضوع با هم بحثمان شد و دیگر ننوشتیم  

شاید یکروزی چند تا از نامه ها را اینجا نوشتم تا دور هم بخوانیم نامه های کیامهر عاشق را 

امروز که این پست مهربان را خواندم یاد آن روزها افتادم  

همانروزهایی که تنها کانال ارتباطی ما نوشتن بود

راستش مهربان دوست ندارد که به وبلاگش لینک بدهم . 

شاید اصلا فردا صبح که بیدار بشود و اینجا را بخواند دلخور هم بشود  

مطمئناْ وبلاگ آنقدر که برای من مهم و حیاتی است برای او نیست  

و انقدر ها هم برایش وقت نمی گذارد  

البته وقت هم ندارد که بگذارد طفلک  

هم سر کار می رود  

هم درس و پروژه دانشگاه دارد  

و هم کارهای خانه هست  

پس انتظار بیخودی هم باید باشد که مثل من باشد و خودش را درگیر کند . 

طی این چند وقت که مهربان دارد می نویسد خیلی از دوستان حتماْ وبلاگش را خوانده اند 

اما به عنوان همسر وظیفه خودم می دانم لااقل یکبار معرفیش کنم . 

در هر حال ظاهر و باطن ٬مهربان بانوی ما مدتیست که دارد سطرهای سپید را می نویسد . 

پی نوشت :

 امروز توی شرکت سرگرم کار بودم که الهه زنگ زد و گفت وبلاگش توی بلاگ اسکای حذف شده است . اول فکر کردم اشتباه می کند اما درست می گفت . 

راست راستکی وبلاگ انگار دود شده بود و رفته بود هوا

راستش دلم خیلی سوخت 

این چند روز خیلی زحمت کشیده بود الهه برای خانه جدیدش توی بلاگ اسکای 

یک طوری در و دیوار را درست کرده بود که آدم حس غریبی نکند . 

همان قالب و همان آهنگ را دوباره پیدا کرده بود تا دلش برای دلکده پرشین تنگ نشود.  

بعد هم رفته بود چند تا از پستهایی که دوستشان داشت را جمع کرده بود و با خودش آورده بود و دانه دانه چیده بود توی خانه جدید . 

کلی آدم را هم لینک کرده بود . 

حالا خودتان را بگذارید جای او  که وقتی می آید و کلیک می کند روی اسم خانه جدید ٬ می بیند بالکل همه چیز رفته به باد فنا .  

اینهمه از این بلاگ اسکای تعریف کردید و پز دادید که اینطور است و آنطور   

مشتری مدار است و قطعی ندارد و فلان است و بهمان  

همین اول کاری حسابی ته دلمان را خالی کرد . 

من اگه به چشم خودم نمی دیدم باور نمی کردم  

آدم دوست دارد صدایش را دو رگه کند و به سبک بدمن های فیلمفارسی تو دماغی بگوید : 

اسکای اسکای که می گفتید این بود ؟  

جان امواتت یک وقت هوس نکنی با ما از این شوخی خرکی ها بکنی ها بلاگ اسکای جان !