بادبادک رفت بالا ... قرقره از غصه لاغر شد

(میام تو مغازه، سرت پایینه، داری صورت جنسا رو مینویسی)
-خانوم ببخشید .
می گی:چیزی می خواستید ؟
-بله لطفا یه لحظه سرتون رو بالا کنید.
(صدامو نمیشنوی ) میگی:چند لحظه صبر کنید.میبینید که دستم بنده.
-با دستاتون کاری ندارم.نگاتونو می خوام.واسه یه لحظه قیمتش مهم نیست پول همرام هست.
(جا میخوری سرتو میاری بالا شوکه میشی)میگی:سلام ،دیونه، ترسوندیم، کی اومدی؟ یه دیقه وایسا.
(میری در گوش دوستت یه چیزی پچ پچ می کنی اونم میخنده میگه باشه بر میگردی، لحنتو جدی می کنی )میگی:گفتید چی می خواستید آقا؟
-نگاتونو، یه لحظه فقط ، واسه بیشترش .....فکر نمی کنم پولم برسه.
میگی:مگه نخوندید تابلو رو، فروشی نیست، صاحاب داره، سند خورده.اصرار نکنید.مزاحم نشید.این نگاه چشم براهه، خیلی وقته منتظره بیان ببرنش.مزاحم نشید لطفا.
-میبینم که بلبل زبونم شدی .خودت خوبی ،اصل حالتو میگم.
میگی:اینجارو از کجا پیدا کردی ؟بیا بریم بیرون، وقته ناهاره، حالمم خوبه ،ملالی نیست جز دوریه شما. واسه ناهار اینجارو یه بیس دیقه ای تعطیل می کنن.
-ناهار داری؟
آره دونفرس.بریم این پارکه روبرو شلوغ نیس خیلی.
-نمیام. باس برم ،اومدم ببینمت که دیدم.نگاتم که ....باشه واسه بعد میخوام پولامو جمع کنم همشو بخرم.همیشگیشو.بد معتادم.یه لحظش جواب که نمیده هیچ حالمو خراب تر میکنه.
میگی:میگم شاعری بگو باباته .اینا چیه سر هم میکنی .ازت یاد گرفتم همیشه دو تا قاشق همرام باشه.
-آره.....این بالا مالا ها آدم اگه بخواد چش تو چش کس کارش یه چایی دو آتیشه بخوره کافی شاپ هم نره، چیکار باس بکنه؟
(سرتو میندازی پایین.یه کم فکر میکنی.یه نیگا به دورو برت میندازی .یه چیزی تو چشات برق میزنه .معلومه داری نقشه میکشی .اینجور وقتا دیوونتم. وقتایی که خودتی.دیگه انگار کسی اطرافت نیست .خود خود خودتی .خواستنی.زیاد.) میگی:ببین اون مینی بوسو میبینی اونجااگه برسیم بهش نیم ساعت دیگه درکه ایم.رفتیم؟
-تو هم کم خل نیستیا پنج دقیقه دیگه باید سر کار ......
(جملم تموم نشده مثل برق از جات میپری)می شنوم:بیخیال با ،مینی بوس رفت ،دو تا چایی میخوریم بر میگردیم.
(حالا منم دارم دمبال تو میدوم)-فک نمیکنید بی خیال بابا برای خانوم محترمی مثل شما مناسب نباشه؟ 

درکه.. غزل.. میطلبه.. می خونی برام؟ 

۱۹ خرداد ۱۳۸۲  

- 

- 

محسن هر وقت درباره او صحبت می کند چشمهایش برق می زند و خیره می شود به سه کنج سقف انگاری چشمش بخواهد ببارد 

طوری در مورد او حرف می زند انگاری یک اسطوره باشد . 

مسعود کرمی یا همان آقا طیب را نمی شناسم 

هر چه از او می دانستم حرفهایی بود که محسن از او برایم گفته بود  

یکبار پارسال برایش کامنت گذاشتم 

همین ... 

تا امروز که توی لینک های محسن دوباره اسمش را دیدم و هی خواندم و هی خواندم 

مست می شود آدم با عاشقانه های مسعود 

یعنی محسن حق داشت که اینچنین بپرستد این آدم را 

یک زمانی برای خودش خدایی می کرده توی بلاگستان 

آن زمانی که نت ذغالی بوده و دایال آپ ٬صدها مرید و طرفدار داشته برای خودش که او را ستایش می کرده اند . پستهای سال ۸۱ و ۸۲ او یعنی هشت - نه سال پیش که گردن کلفت های امروز بلاگستان توی خانه هایشان کامپیوتر هم نداشته اند ٬ بالای صد تا کامنت داشته ... 

و حالا مسعود طیب کم می نویسد و یا اصلا نمی نویسد   

آقای عاشقانه های بلاگستان هر کاری که می خواسته کرده با دل خواننده هایش  

و شاید دیگر کاری ندارد توی بلاگستان که نکرده باشد

و حرفی ندارد برای گفتن که نگفته باشد

و حیف ٬ حیف که این غول های مجازی دیگر نیستند  

نیستند که این دنیا اینطور سوت و کور شده 

نیستند که اینجا را کسی مثل قبل جدی نمی گیرد  

و این خیلی حیف است  

که حتی کسی نمی شناسدشان 

اسمشان را نشنیده و خبر ندارد روزگاری چه آتش بازی هایی می کرده اند .

نمی دانم آقا طیب ابنجا را می خواند یا نه 

اما دوست دارم اگر یکروزی گذرش به این خانه رسید بداند که ارادت شدید داریم خدمتشان ... 

اینهم لینک صدای آقا طیب در بازی صوتی شب یلدا : 

 http://s1.picofile.com/file/6229663978/30_agha_teyyeb.wma.html 

دوست دارم از این به بعد وقتی ۱۰ پست برتر هر ماه را انتخاب می کنیم یادی هم از بزرگان فراموش شده بلاگستان بکنیم . کسانی که بچه های جدید نمی شناسندشان 

اما آرشیو وبلاگهایشان یک دنیا حرف دارد برای گفتن 

اگر چنین افرادی را می شناسید ٬ معرفی کنید ...  

 

بهترین پستی که در مهر ماه ۱۳۹۰ خوانده اید یادتان هست ؟ 

لینکش را اینجا بگذارید تا فردا شب با هم دوباره بخوانیمشان 

ممنون ...