آش پشت پا

من از استخوان توی غذا متنفرم  

یعنی وقتی استخوان توی غذا هست ترجیح می دهم نخورم یا با بی میلی می خورم 

بچه که بودیم مامان که آبگوشت می پخت من از ترس بودن استخوان ریز توی کوبیده اش  

هیچ وقت به کوبیده لب نمی زدم و فقط تیرید آبگوشت را می خوردم 

هنوز هم همینطور است . 

یادم هست یکبار خیلی خیلی کوچک بودم مثلا شش - هفت ساله 

و با بابا و یکی از دوستانش که او هم پسری همسن و سال من داشت رفتیم جاده چالوس 

موقع سفارش غذا که شد پسر دوست بابایم گفت کوبیده می خورد 

از من هم پرسیدند که چی می خوری و من از ترس بودن استخوان توی کوبیده گفتم که گرسنه نیستم و هیچی نمی خورم .

چه می دانستم منظورشان کباب کوبیده است 

آخه ما یکنوع بیشتر کباب نخورده بودیم و اصلا چه می دانستیم کباب هم انواع دارد 

تصورم از کوبیده همان گوشت کوبیده آبگوشت بود نه کباب کوبیده 

به هر حال آنروز من با وجود اینکه خیلی گرسنه بودم 

در نتیجه همین تصور غلط ٬ کباب خوردن آنها را تماشا کردم و حسرت خوردم حسابی و با وجود اینکه بچه بودم انقدر مغرور بودم که سر حرفم بایستم و لب به غذا نزنم .

تورا به خدا نخندید ها 

اما من وقتی بچه بودم فکر می کردم آش پشت پا یک ارتباطی به پشت پا دارد 

مثلا یک تکه از گوشت یا استخوان پشت پای گاو و گوسفند را تویش می ریزند 

یا مثلا مواد اولیه اش را با پشت پا آماده  و له و لورده می کنند . 

در هر صورت این آش پشت پای مامان ناهید است  

و البته ارتباطی هم با پشت پای هیچکس ندارد . 

دست آبجی مریم درد نکند  

دلتان نخواهد خیلی هم خوشمزه بود ...