وارد شرکت می شوم و یکراست می روم سالن غذاخوری و ناهارم را می گذارم توی یخچال
آبدارچی سلام و احولپرسی گرمی می کند و تعارفم می کند که بنشینم و با هم چای بخوریم
هنوز تا شروع ساعت کاری وقت هست پس قبول می کنم .
آبدارچی می پرسد : مهندس ! به نظرت امشب می زنیم ؟
یک مقدار جا می خورم . چیو می زنیم ؟ کیو می زنیم ؟ اصلا چرا می زنیم ؟
می پرسم : چی علی آقا ؟
می گوید : بازی امشب ... به نظرت ما کره رو می زنیم ؟
راستش زیاد چشمم به پیروزی آب نمی خورد . شاید مساوی و شاید هم باخت ...
علی آقا شروع می کند به صحبت کردن ولی من حواسم پرت خاطره ای دیر و دور می شود .
آن سالها که تماشای یک بازی فوتبال آنقدر هیجان زده ام می کرد که نفسم تنگ می شد .
آن سالها که برای بردن تیم ملی ۱۰۰ رکعت نماز نذر می کردم و ۱۰۰۰ تا صلوات
همان سالهایی که با یک گل ایران حنجره ام پاره می شد و خانه را می لرزاندم و با یک گل حریف گاهی ساعتها گریه می کردم .
همان سالهایی که فکر می کردم یکروز خودم هم فوتبالیست می شوم و عکسم را توی روزنامه می اندازند و توی خیالاتم حتی فیگورهای جلوی دوربینی را با پیراهن و شورت تیم ملی تمرین می کردم .
اینروزها یکجورهایی انگار همه از ورزش و فوتبال دلزده هستند . شاید شرایط بد اقتصادی و
بحران های سیاسی عامل اصلی آن باشد . شاید هم نتایج ضعیف تیم های ملی در سالهای اخیر باعث این دلزدگی باشد ( البته نباید از کارنامه درخشان کاروان المپیک بگذریم ).
اما حقیقت این است که اگر خوب و درست به ماجرا نگاه کنیم پیروزی های ورزشی به رغم تاثیر موقت و مثبتی که در روحیه جمعی مردم دارد فقط و فقط مثل یک مسکن و مرهم می ماند .
همین و بس ...
ما آمریکا را در جام جهانی شکست دادیم و تمام مردم ایران از شادی به خیابان ها ریختند .
ما با استرالیا در خانه خودش مساوی کردیم و در برابر چشمان حیرت زده استرالیایی ها به جام جهانی رفتیم و مردم ما بزرگترین جشن خیابانی تاریخ ایران را برگزار کردند .
ما عربستان را ۳ بر صفر نقره داغ کردیم و دق و دلی سالها بازی ناجوانمردانه را از آنها گرفتیم .
ما کره جنوبی را با شش گل تحقیر کردیم و چشم بادامی های همیشه مدعی روی چمن ها نشستند و زار زار گریه کردند اما ...
از تمام این پیروزی های بزرگ جز خاطره ای شیرین و کمرنگ چه چیزی برای ما باقی مانده است؟
.
آمریکا بزرگترین دشمن ما در عرصه های بین المللی است و به خاطر دشمنی با او ٬ مردم دنیا ما را تحقیر و تحدید و تهدید و تحریم و توهین می کنند . منکر شیرینی شکست دادن آمریکا در مستطیل سبز نیستم و به این پیروزی افتخار می کنم ولی ایکاش می شد روزی توی یک دادگاه بین المللی و یا سازمان جهانی یا عرصه اقتصادی و سیاسی هم می توانستیم برنده رقابت با آمریکا باشیم .
.
استرالیا از لحاظ امکانات شاید جزء کشورهای درجه دو دنیا باشد اما بسیاری از مردم ما که سرشان به تنشان می ارزد و خیلی از نخبگان کشورمان برای همیشه به استرالیا مهاجرت کردند تا خیلی از دغدغه های روزمره زندگی در ایران را برای همیشه فراموش کنند . حماسه سیدنی هیچ وقت از یاد ایرانی ها محو نمی شود ولی انصافا برنده بازی کیست ؟ چرا بیشترین مهاجران استرالیا ٬ ایرانی هستند ؟ چرا باید شغل های پست و دست چندم کشور آنها را مردم کشور من انجام بدهند ؟مگر این استرالیا چند سال است که کشف شده ؟ خداداد عزیزی حالا کجاست و مارک بوسنیچ کجا ؟
.
عربستان جدی ترین دشمن ما در منطقه است . تندروهای وهابی ما را نجس و مهدور الدم
می دانند و عربستان بزرگترین آزار و اذیت ها را در عرصه سیاست نسبت به ما روا می دارد . ما عربستان را در زمین فوتبال شکست دادیم اما هر سال میلیاردها دلار پول و سرمایه کشور ما دو دستی تقدیم می شود به شیوخ چاق و چله آنها . به امید زیارت می رویم و هزار جور جنس بنجل چینی را هم می اندازند به ما و با چمدان های پر از سوغاتی بر می گردیم به آغوش وطن .
دریغ از قدری انصاف ... کاش در قبال این همه پول و ثروت که به جیب آنها می ریزیم کمی احترام به ما بگذارند . شرطه های عرب بدترین رفتار را با زائرین ایرانی دارند و بدترین فحش ها و اهانت ها را نثار ما می کنند . راستی چرا ؟
این تلخی ها با ۳ تا گل که هیچ با سیصد تا گل به دروازه محمد الدعایه هم شیرین نمی شود .
.
صنعت خودرو سازی در ایران و کره جنوبی تقریبا در یک زمان آغاز شد . کشور ما بزرگترین منابع معدنی و نفت و گاز و نیروی انسانی را در دنیا دارد و کشور آنها هیچ ندارد . یعنی انصافا هیچ ...
حالا و بعد از ۵۰ سال ایران خودروی ما کجاست و خودروسازان آنها کجا ؟
ما کجای اقتصاد دنیا هستیم و آنها کجا؟
به عنوان مثال فقط شرکت هیوندای کره در سال نزدیک به ۴۰ نوع سواری جدید تولید می کند و با وجود دید نسبتا منفی شهروندان آمریکایی و اروپا به خودروهای شرقی در حال حاضر در حال قبضه کردن بازار هستند .
شاید یادتان نباشد . اما سال ۹۶ و بعد از بازی معروف ایران و کره که ما شش تا گل به آنها زدیم .
دقیقا همان لحظاتی که کره ای ها داشتند گریه می کردند و ما داشتیم بالا و پایین می پریدیم
علی دایی به عنوان بهترین بازیکن میدان انتخاب شد و هدیه ای از اسپانسر بازی ها گرفت .
همه عکاس ها و خبرنگارها داشتند از او عکس می گفتند و مرد کراوات زده چشم بادامی در کنار علی دایی لبخند می زد . مرد کراوت زده خودش کره ای بود و تیمشان شش تا از ما خورده بود ولی داشت لبخند می زد . می دانید به چی می خندید ؟
علی دایی بسته بزرگ جایزه ای را بالای سر داشت که روی آن بزرگ نوشته شده بود samsung و احتمالا کمی ریزتر : made in korea
ما شش بر صفر کره را شکست دادیم اما انصافا ما برنده شدیم یا آنها ؟
آبدارچی شرکتمان می پرسد : به نظرت امشب ما کره رو می زنیم ؟
و من می گویم : علی آقا ! فرقی نمی کنه ما کره رو بزنیم یا کره ما رو بزنه یا مساوی بشیم
اصلا توفیری نداره که ما بریم جام جهانی یا نریم ...
ما هیچ وقت برنده نمیشیم علی آقا !
++ دانه ی آخر
سلام روز بخیر ...
اره اگه از اون منظر ببینی ما توو خیلی چیزا بازنده بودیم و همچنان هستیم و اینا (بردهای ورزشی و فوتبالی) تنها یه مرهمه ...
با تمام این اوصاف امشب من که عازم ورزشگام خیلی وقته س نرفتم خفن هوس هوار زدن و بالا پایین پریدن رو دارم
به مهربان بانو اتفاقا گفتم بهت بگه یجورایی بصورت بازی بذاریدش کشش رو داره بنظرم ...
خب خوشحالم که ایران برد و تو دست خالی برنگشتی این همه راه رو
سلام وبلاگ زیبا و خوبی دارید اما فکر نکنم به مانند خروس دوست داشتنی محله ما!!!!!! تو دلبرو باشد. در پناه حضرت مهر باشید.
هههههههه
یاسین جون
بلا گرفته
خدا نکشتت چقد تو بامزه ای
هههههههه
دل و رده ام پیچید به هم
ههههههه
چه تحلیل جالبی بابک واقعا ما بعضی وقتها دوست داریم خودمون رو گول بزنیم
سلام
شاید دیلی اش پا به سن گذاشتن مون باشه و شاید هم بی غیرت بازی کردن بازیکنان .
ولی اصلادلیلی ندارم که مسابقه رو ببینم .
منم نگاه نکردم بازی رو
باز از شنیدن حقیقت دلگیر شدم
دلگیر نباش
تولدتون با تاخیر مبارک
هرچند ما رو تو فیس بوک اد نکردین
کاش به علی اقا اینو نمیگفتین میذاشتین حداقل دلش خوش باشه به این باخت و برد الکی
شاید هنوز بعضی ها دنبال دل خوش کنکی باشن
مطمئنم علی آقا امشب خوشحاله چون ایران برد
متاسفانه ابزار مناسب برای ورود به این سایت بی ناموسی که فرمودید در حال حاضر ندارم
به محض ورود چشم
می دونی دیگه کسی رو نمی خوایم که دردامونو بگه .
دیگه فروغ و شریعتی و شاملو و... و هیچکسی رو نمی خوایم .فقط یکی بیاد دستی به شونمون بزنه و بگه ناراحت نباش همه چیز درست میشه , داره همه چیز درست میشه ,مگه نمی بینی ؟!
bi nazir bud. harfe hesab javab nadare.
مرسی
عالی بود. ما هیچ وقت برنده نمیشیم
حرفتون حسابه و تحلیلتون درست. دقیقن همینه که میگین. فوتبال یه بازیه که برد و باختش خیلی تاثیری تو جریان زندگی معمول آدما نداره. مهم خود زندگیه که مدتهاست مردم مملکتمون توش دارن می بازن و این زیادی دردناکه...
به نظرم این پست یکی از بی نظیرترین نوشته های جوگیریاته و یکی از بهترین تحلیلاایاجتماعی که خوندم. آفرین و دست مریزاد
ممنون نیمه جدی عزیز
خوشحالم که خوشت اومد
ﺳﻼﻡ .ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺣﺮﻓﺎﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﺩﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺑﮕﻪ ﺍﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭﻩ ﺑﮕﻪ...ﺍﻭﻫﻮﻡ. ﺗﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ ...ﺍﻣﺎ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡ ﯾﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﯿﺎﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﻧﮕﯿﻢ...
به قول هیچکس ایشالا اون روز خوب بیاد
متاسفانه باید بگم حرفا و تحلیلاتون درسته. متاسفش رو بابت وضعیت کشور دوست داشتنیم گفتم
متوجه شدم
متاسفانه
انصافا خیلی سخته (حداقل برای من) که برم یه وبلاگ و سعی کنم عاشقانه ترین جمله ای که شنیدم رو به یاد بیارم و بعد برم وبلاگ دیگه جمله ای رو بنویسم برای خداحافظی از یک عزیز از یک وبلاگ دوست داشتی . . .
دنیا که به پایان نرسیده
بالاخره همه چیز یه روز تموم میشه
فقط تموم شدن دنیا شاید سخت و ناراحت کننده باشه
اونم با شرایط فعلی زیاد ناراحت کننده نیست
این مسابقات فوتبال یه بازیه دیگه- بیشتر هم نباید ازش انتظار داشت. یه لذت موقتی. (شاید هم حرص خوردن موقتی) ولی اون آقای کره ای که هدیه ای از سامسونگ به علی دایی داده چقدر زرنگ بوده. نتیجه بازی هر چی می شده اون به هدفش می رسیده. پس برنده واقعی اون بوده
کاملا موافقم غزاله خانوم
برنده اون بود نه ما
و هنوز هم هست
صادقانه بگم دوست داشتم با این پست مخالفت کنم یا بگم چرا میگید "هیچ وقت" چرا امید نمیدین ولی خوب حرفاتون درسته با این تفاوت که من هنوز یه تتمه امیدی دارم
ایشالا که همه چیز درست بشه
پس شما در آغاز سی و سه سالگی به بلوغ ورزشی رسیدید .
دیره یعنی ؟
علی پروین هفتاد سالشه هنوز نرسیده
خوشم میاد که همین ملتی که لحظه به لحظه نرخ ارز رو چک میکنن خودشون رو فحش میدن شب هم بااشتیاق لحظه به لحظه بازی رو نگاه میکنن و حال مکنن
آره والا
سلام
فوتبال یک سر گرمی نیست بلکه یک ابزار است برای گرم کردن سر خیلی ها ...
چقدر قشنگ گفتی آقای بازاری
این نوشته ات رو خیلی دوست داشتم بابک .
به مطلب عمیقی اشاره کرده بودی
ممنون قربان
سلام رفیق.
تولدت با چند روز تاخیر مبارک...
ببخشید آقا چند روز نبودم.
دیر زی...
مرسی امید جان
بر قرار باشی
لپ کلام رو خودتون
گفتین....و تحلیل
عالی بود.....ما
هیچوقت برنده
نمی شویم..
یاحق...
ممنون آوا
سلام
با مطلبتون موافقم . اما شاید بشه گفت باز تاب بیشتر مطلبتون به سو مدیریت در کشو ما هست
دیگه زیاد مردم ب هیجان به بازی فوتبال نگاه نمیکنند هر چند رسانه ها آب تابشم بدند .
متاسفانه همش به خاطر سوء مدیریته
حیف ما با این همه امکانات و گنج که داریم و به بادش میدیم
چقدر تلخ..
آره اگه بازم پیروزی هایی مثل استرالیا و کره و.... پیش بیاد اونقدی که باید شادمون نمیکنه
اجازه هست از این پستتون استفاده کنم البته مسلما با ذکر منبع؟
موفق باشید
ممنون سارا
نگفتی کجا می خوای استفاده کنی ؟
گذشته از علاقه به افتخارآفرینی ولی بهتره این فوتبالیست های مفت خورمون ببازن شاید یکم بهشون بربخوره ....
کلا که الان بازنده ایم ////
بازنده هم نباشیم برنده نیستیم
ایران امشب میزنه
تر یا گل رو نمی دونم
فرقی هم نداره
مهم اینه که میزنیم
.
ایران یک - هیچ برد آرش جون
ضمنن پستهای تولدت تموم نشده هنوز ! فکر کنم باز هم داشته باشی ها !!!! خوب فکر کن!
.
باز چی در اون مغز پلیدت می گذره ؟
ما هیچ وقت برنده نمیشیم علی آقا !
هرچند جمله ناامیدانه ایه اما دارم این روزها بش ایمان میارم ....
متاسفانه حقیقت تلخیه
تبــــــــــــــــریک هوارتا
بابت برد ایران ؟
خیلی ممنون
سلام.
کلا فوتبالی نبودم و همیشه حرصم میگرفت از همین مسکن های مسخره...
خیلی خوب نوشتی. با اجازه ت تو فیس بوق share کردم لینک این صفحه رو...
مرسی شهرام جان
لطف می کنی
بردیم ها !یک هیچ بردیم .
در مورد جایزه ایی که کره ایها به علی دایی دادنو لبخندشون ،سخت نمی گیرید ؟یا ادمی مثل من سهل گرفته موضوع رو ؟
من نظرم رو گفتم
بحث سخت و سهل گرفتن نیست
من مخالف خوشحال بودن نیستم
از برد امشب تیم ملی هم خوشحالم
ولی این برد واقعا هیچ تاثیری در وضعیت اقتصادی من و شما نداره
یه دلخوش کنک الکی و زودگذره
ما که یک هیچ بردیم..........هوررررررررررراااااااا
حالا بریم سر اصل مطلب(خیلی خوشم میاد از این جمله): خیلی خوب تحلیل فرمودید اما نمیدونم عمدا یا سهوا یه سری از مسائل رو جا انداختید و اونم اینکه چرا ما الان گوشه رینگیمو هی چپ و راس اپرکات میخوریم.چرا ما با ماجراجویهامون باعث قدرت گرفتن کشورای حاشیه خلیج فارس شدیم.
چرا ما رشد اق-تصادیمون منفی شده در حالی که قطر ثروتمندترین کشور جهانه
و هزارتا چرای دیگه.
حیفم اومد اینا رو نگم؛البته اگه خاستی کامنتمو حذف کن که یه وقت مسئله نشه برا وبلاگ.
ما تا کار گروهی یاد نگیریم برنده نمی شیم علی آقا !
حتی دزدی از بانک هم به هماهنگی و اجرای گروهی نیاز داره چه برسه به باقی قضایا.
سوء مدیریت هم پرواضحه که وجود داره ولی تمام مشکلات از اون آب نمی خوره .آدمهای یک اجتماع هم مسئولیتهایی دارند .
اون دانۀ آخر هم بخشی از قصه اش و نه تمامش به همین روند بر می گرده علی آقا !اعصاب مصاب ندارم الان علی آقا
با یک بخش هایی از پستتون هم عقیده هستم خصوصا پارگراف های اول در مورد هیجان و شیرینی فوتبال توی سالهای گذشته و دلزدگی این روزها از ورزش ...
در کل دیدگاهتون جالب بود برام خصوصا در مورد اسپانسر و اینها .. البته نظری در این مورد آخر ندارم چون خیلی بهش فک نکرده بودم و اولین باره که یه همچین موضوعی توی حاشیه ی فوتبال به چشمم خورده ...
راستی فک کنم سال 86 رو اشتباها 96 تایپ کردید ...
موفق باشید ..
متاسفانه(!) من کاملا با این پستتون موافقم بابک خان...
با طلا باید نوشت این پست رو!
سلام
با حرفات موافقم.اما نباید دست از تلاش برداشت.بهرحال این خاک مال ماست ما ازین جاییم و انکار و غفلت و حاشای اون در واقه انکار هویت و اصالت و انسانیت خود ماست.
شرافت مندانه ترین راه اینه که هر ایرانی بقدر خودش برای اعتلای کشورش کمک کنه.
خیلی با حرفات موافق بودم ولی
ولی با قسمت عربستانش و پول به انها دان نه.خوب اگه حق باشما باشه پس چرا "حج" جزو فروع دین و واجبات یک مسلمونه؟بنظرم همش همین نیست
بنظرم ولی بازیکنان ماهم دیگه اون ژن همیّت و عرق رو از دست دادن.عرق و زحمت اینا کجا مال باقری و دایی و مهدوی کیا و عابدزاده اینها کجا.نه؟
ثنا من مخالف حج نیستم
اما فکر می کنم اگر کشور ما از نظر سیاسی قدرتمند تر بود شاید احترام بیشتری به زائرای ایرانی می گذاشتند .
ولی پستت خیلییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی زیبا بود
حرف از دلمردگی کهنه ما زدی بابک
لایک به کامنت گلنار جونم و بخصوص خط آخرش
اون جمله آخرت واقعا ای ول داره ..ما هیچ وقت برنده نمیشیم! من واقعا نمی فهمم این همه زور زدن برای رفتن به جام جهانی چیه؟ وقتی حتی از گروه خودشم بالا نمیره!ما چقدر بیچاره ایم که به یک گل به آمریکا و مساوی با غازغلستان ذوق میکنیم!!
ببخش که نبودم.
تولدت با تاخیر مبارک بابک عزیز.الهی تا هر جایی از ندگیت که دلت خواست زنده و پاینده باشی و کنار مهربان روزای خوشی رو بگذرونین....
ممنون خانوم میم
من آرزو کردم ایران ببازه
باور کن
که انقدر بهانه نداشته باشن برای خرج های بیخود
پول مملکت و حق مارو به چه کثافتی میکشن!!!
اون پولی که خرج اونا میشه حرومه
وقتی که من و امثال من از بدست آوردن حق خودمون نا امید میشیم
منم از همونهایی ام که وقتی تیم ملی گل میزد خونه رو تکون میدادم با جیغهام.حالا میگم همشون برن گم شن
آقای عباسی وزیر ورزش بعد از بازی به هر کدوم از بچه های تیم ملی نفری ۲۰ میلیون جایزه داده
من که راضی نیستم
جانا سخن از زبان ما می گویی
با اصل مطلب موافقم.تا وقتی خودمون هم نخوایم قبول کنیم کاری نمیشه کرد..
خیلی زیبا بود... خیلی... این دید زاویه نگاه برام جالب بود و البته حرف دل...