شماره یازده : برای علیرضا مینیمال

علیرضا خیلی اهل معاشرت های وبلاگی نبود . لااقل با من

چند باری با هم تلفنی حرف زدیم

جدی بود . کم می خندید و جز یکبار آن هم موقع پست استقراضات وبلاگی که به طرفداری از تیراژه کامنت گذاشت ، کامنت طولانی از او ندیدم .

کلا علیرضا مینمیمال بود . کم گوی و گزیده گوی

ایده دانه های ریز حرف ایده محشری بود و تمام زحماتش به گردن علیرضا

می دانید که یک وبلاگ گروهی آن هم با این تعداد نویسنده چه مشکلاتی دارد

علیرضا برای مواجهه با این مشکلات هم خیلی تنها بود و هم خیلی جوان

به خاطر یک اختلاف قدیمی به شکلی که خودم هم دوست نداشتم و بیشتر شبیه به قهر بود

از دانه های ریز حرف بیرون آمدم

شاید انتظار بیجایی بود ولی از علیرضا به عنوان مدیر انتظار حمایت داشتم

و رفتار مودبانه و صحیح علیرضا را حمل بر حمایت او از آن شخصی کردم که با او مشکل داشتم

خسته شده بودم از اینکه بچه هایی که کار را شروع کرده بودند دل به کار نمی دادند

دوستانی که عزیز بودند به دلایل مختلف رفتند

و کسی که وجودش آزارم می داد با خیال راحت در آنجا جولان می داد

ساده کلام این که دیگر آن فضای پر از شور و ذوق روزهای اول را نداشت

و دل و دماغی برای نوشتن نبود

از دانه های ریز حرف خداحافظی کردم

و یعد هم شماره علیرضا را از گوشیم پاک کردم چون فکر نمی کردم دیگر کاری با هم داشته باشیم

اما همیشه حضورش را توی کامنتها حس می کردم

و روزی که بابا رفت محبت کرد و هدر زیبایی برای جوگیریات سوگوار آنروزها ساخت

هیچ وقت فرصت نشد از علیرضا تشکر کنم

بابت اینکه دانه های ریز حرف را ساخت و این همه آدم را دور هم جمع کرد

و این همه زحمت کشید

و هیچ وقت هم فرصت نشد بابت خداحافظیم از دانه های ریز حرف

که تصمیمی عجولانه بود

و می توانست انجام نشود

یا به شکل زیباتری انجام شود

از علیرضا عذرخواهی کنم .

یازدهمین پست بهمن ماه تقدیم به علیرضا

که خدایگان مینیمال بود :

علیرضا ! ممنون و معذرت