شماره هفده : برای مریم انصاری

احتمالا طی این چند سال وبلاگ نویسی با هیچکس به اندازه مریم انصاری مشکل و اصطکاک البته  از نوع وبلاگی نداشته ام یا بهتر است بگویم هیچکس به اندازه مریم انصاری با من مشکل نداشته است .

مطمئنا اگر قرار بود چند ماه قبل چنین پستی بنویسم

می نوشتم که کی و چطور با مریم انصاری آشنا شده ام

چطور شد که با مریم انصاری به مشکل برخوردیم

و چطور شد که او از من متنفر شد

و چند تا از کامنتها و نقطه نظراتش را هم اینجا می نوشتم تا خودتان قضاوت کنید که وسط این دعوا من مقصر بوده ام یا مریم انصاری ؟

اما فعلا همچین قصدی ندارم چون به نظرم ماجرا تمام شده است و اختلاف ما حداقل از طرف من حل شده است .

من کاری به اخلاق و عقاید و رفتار مریم انصاری ندارم

شاید بعضی از دوستان عزیز من هم با مریم انصاری مشکل داشته باشند که این هم ربطی به من ندارد

بزرگترین علت دلخوری مریم انصاری از من این بود که به او تهمت زده ام که با اسامی جعلی برایم کامنت می گذارد و به خاطر این تهمت او را تمسخر کرده ایم .

هر آدمی در زندگیش اشتباه  می کند و من هم اشتباه کرده بودم چون مریم انصاری با نام جعلی برای من کامنت نمی گذاشت .

مریم انصاری با ناراحتی وبلاگش را بست و احساس می کنم که هیچ وقت مرا نخواهد بخشید

و از این بابت واقعا متاسفم

و در شرایط فعلی تنها کاری که از من ساخته است این بود که برایش بنویسم

که واقعا قصد ناراحت کردن او را نداشته ام

و این سوء تفاهم خیلی زودتر از اینها می توانست مرتفع بشود

بدون ناراحتی

بدون دلخوری

و بدون اینهمه فشار عصبی

فقط با صحبت

هفدهمین پست بهمن ماه برای مریم انصاری

که بر خلاف تصوراتم

هم باگذشت بود و هم بزرگوار ...