احتمالا سخت ترین کار دنیا تسلیت گفتن به عزیزیست که عزیزش را از دست داده است .

این پست  نه برای تسلی خاطر تیراژه عزیز است

فقط و فقط برای عذرخواهیست

چون می دانم چند خط ناقابل دردی از هیچ داغدیده ای دوا نمی کند .

طی این سه سال من چهار نفر از عزیزانم را از دست دادم

پدر بزرگ ، مادربزرگ ، پدر و پدر همسرم

تیراژه عزیز در تمام این مراسم ها حضور داشت و حضورش به من آرامش می داد

و در تمام این یکسال و خرده ای که از فوت بابا می گذرد تقریبا هر هفته به مامان ناهید زنگ می زند و جویای احوالش می شود.

خودتان را بگذارید به جای من وقتی حالا نصفه شبی موقع بالا و پایین کردن عکس های اینستاگرام به عکسی از تیراژه می رسید که خبر فوت مادربزرگش را نوشته و من بعد از اینهمه روز بی خبر از همه جا تازه متوجه شده ام .

نه تسلیتی گفته ام . نه تماسی گرفته ام و نه در مراسم شرکت کرده ام .

تیراژه عزیز

از صمیم قلب عرض می کنم

و ببخش که انقدر دیر متوجه شدم ...