رویای شیرین قبل از خواب

یادم هست وقتی کوچیک بودم سال های متمادی یک رویای شیرین قبل از خواب داشتم به نام اتاق اسباب بازی . یه اتاق پر از لگو های رنگارنگ که البته ما بهش می گفتیم خونه سازی . همیشه قبل از خواب وقتی ترس و وحشت به سراغم میومد پناه می بردم به رویای شیرین اتاق پر از اسباب بازی و همیشه هم جواب می گرفتم و زود خوابم می برد .

شروع می کردم به تصور اسباب بازی های رنگارنگ و قشنگ که آرزوی داشتن اونا رو داشتم . از آدم آهنی گرفته تا هواپیما و ماشین کنترلی و با این تصورات شیرین خوابم می برد .

بزرگتر که شدم این رویا جای خودش رو داد به رویای شیرین تنهایی در یک قنادی بزرگ . به این ترتیب که برم و یک گوشه مغازه قایم بشم و وقتی کرکره شیرینی فروشی رو پایین کشیدند از پناهگاهم بیرون بیام و شروع کنم به ناخونک زدن به نون خامه ای ها و کیک های شکلاتی و انقدر شیرینی بخورم تا خود صبح . رویای شیرینی بود . واقعا شیرین

البته فکری برای فرار از اون قنادی هم نداشتم چون همیشه وسط خوردن نون خامه ای ها خوابم می برد و کارم به صبح و بالا کشیدن کرکره نمی رسید .

سالهای نوجوانی هم که با رویاهای عاشقانه مخصوص به خودش طی شد

و حالا مدتیه که بعد از سالها دوباره یک رویای شیرین قبل از خواب پیدا کردم . البته اگر بشه گفت شیرین . شاید یکی دو هفته باشه که کشفش کردم . اسمش رو گذاشتم sniper dream

هر وقت که بیخواب میشم یا فکرهای آزاردهنده قبل از خواب به سراغم میاد پناه می برم به این رویا . تصور می کنم یک تک تیرانداز ماهر هستم با یک تفنگ دوربین دار فوق پیشرفته که روی پشت بوم یک برج بلند دراز کشیدم و با دقت و مهارت توی مخ داعشی ها تیر خالی می کنم .

کشتن داعشی ها برام مثل شمردن گوسفند قبل از خواب میمونه

معمولا با کشتن داعشی ششم یا هفتم خوابم می بره .

البته ناگفته نمونه که همین الان و به محض اتمام نوشتن این پست  ، با مقایسه رویای شیرین قبل از خوابم طی این سه دهه کمی برای خودم نگران شدم .