موهای سیاهی که برای ما سفید شدند

عکس ها دنیای عجیبی دارند  

عکس یعنی ثبت یک لحظه از یک زندگی  

لحظه ای که دیگر تکرار نمی شود 

و دیگر بر نمی گردد 

تماشای یک آلبوم عکس حس عجیب و غریبی دارد 

حتی اگر این عکس ها مال شما نباشد و آدم های توی آن را نشناسید  

باز هم لذت بخش است 

لذتی همراه با افسوس و حسرت 

لذتی آمیخته با بازیابی یک عالمه خاطره تلخ و شیرین

پدرها و مادرها گنج های زنده ای هستند که یافتنشان نه نیاز به نقشه دارد و نه تلاش 

گاهی با یک تلفن کوچک 

گاهی با یک سر زدن ساده و خشک و خالی  

می شود پیدایشان کرد

اینها را شمایی که هنوز توی خانه پدر و مادرتان هستید متوجه نمی شوید 

حتی ماهایی که رفته ایم سراغ زندگی هایمان هم خوب نمی فهمیم 

اینها را شاید کسانی که پدر و مادرشان را از دست داده اند بهتر متوجه شوند 

این عکس من و باباست . سال ۶۴

بابای ۳۵ ساله  و بابک ۶ ساله ... 

 - 

و این عکس مال دو سال پیش است . بابای ۵۹ ساله و بابک ۳۰ ساله ... 

- 

 

آن بچه جغله برای خودش مردی شده و دارد یک زندگی را می چرخاند اما 

آن مرد جوان توی عکس قبلی دیگر جوان نیست   

پیر شده و دانه دانه موهایش سفید شده اند برای میلیمتر میلیمتر اضافه شدن به قد من 

اسم بازی ما بازی عکس بابا هاست . 

عکس دیروز و امروز بابا ها 

هیچ اجباری به اینکه خودتان را اذیت کنید نیست 

هیچ اجباری به اینکه خودتان هم توی عکس باشید نیست

اگر عکس قدیمی بابایتان را پیدا نکردید مهم نیست ... عکس حالایشان را بفرستید 

اگر دوست ندارید عکس الانشان را کسی ببیند عیب ندارد ... عکس جوانی هایشان را بفرستید . 

مهم اینست که باباهایمان را به این خاطره بیاوریم و تصاویرشان را ثبت کنیم . 

ببینیم تفاوت دیروز و امروزشان را  

تا آنهایی که هنوز نعمت پدر و مادر بالای سرشان هست تلنگری بخورند برای قدرشناسی بیشتر 

و آنهایی که از این نعمت محرومند ٬ باباهایشان را به فاتحه و خدا بیامرزی کوچکی مهمان کنند . 

تا ساعت ۱۷:۰۰ روز چهارشنبه عکس های دیروز و امروز بابا ها را بفرستید به این نشانی : 

[e-mail] 

عکس ها چهارشنبه شب رونمایی می شوند . 

+ لطفا اسم و آدرس وبلاگتان را بنویسید و اگر دوست داشتید اسم بابایتان را هم ذکر کنید ...