یارانه ... آری یا خیر ؟

رادیوی ماشین روشن است و کارشناس اقتصادی در اظهار نظری عجیب در مورد انصراف از یارانه ها با لحنی تند رو کرد به گوینده و گفت : به مردم دروغ نگوییم ! انصراف دادن از دریافت یارانه ها هیچ نفعی برای رونق اقتصادی ندارد . دولت مانند پدری بیکار و فقیر است که با قرض از این و آن نان به سفره فرزندانش می آورد . حالا اگر بچه ها چند روزی جلوی شکمشان را بگیرند و همین نان را هم نخورند غذایشان در آینده چلوکباب نخواهد شد . این پدر پول ندارد کباب بخرد . تنها فایده اش اینست که کمتر از این و آن قرض خواهد گرفت .

مجری با دستپاچگی تلفن کارشناس را قطع می کند و توضیح می دهد که نظرات کارشناس لزوما توسط تهیه کنندگان برنامه تایید نمی شود و بعد هم چند تا  کارشناس خوب روی خط می آیند و در خصوص آینده روشن مملکت ما بعد از انصراف مردم از یارانه ها داد سخن می رانند . انگار که تمام مشکل اقتصادی دولت پرداخت یارانه به مردم باشد .

از روزی که بحث ثبت نام مجدد یارانه ها مطرح شد دارم به این فکر می کنم که آیا من استحقاق دریافت یارانه دارم یا خیر ؟ خیلی فکر کردم که باید ثبت نام کنم یا انصراف بدهم ؟

دولت از مردم می خواهد که اگر نیازی به این پول ندارند از دریافت آن انصراف بدهند . یارانه من و مهربان و مانی جمعا می شود حدودا صد و سی و خورده ای هزار تومان . من به این پول نیاز ندارم ؟ دارم ؟ خب معلوم است که دارم . مگر کسی از پول بدش می آید ؟ حتی یک میلیاردر هم بدش نمی آید صد هزار تومان بیشتر توی جیب یا حسابش باشد . سوال اینجاست که آیا این پول مشکلی از مشکلات من دوا می کند ؟ نه واقعا . مشکلی را حل نمی کند ولی بودنش که از نبودنش بهتر است . مثلا می شود پول بنزین یک ماه یا دو بار خرید مایحتاج خانه یا چه می دانم پرداخت قبض آب و برق و شارژ ساختمان ...

اصلا از اولش هم قرار بود که دولت سوبسیدهای کلانی که به قیمت تمام شده سوخت و آب و برق و گاز می دهد قطع کند و این پول را بین مردم تقسیم کند . سوبسیدها حذف شدند و قیمت بنزین از 100 تومان دارد می رسد به 1000 تومان و به تبع آن همه اجناس و مایحتاج زندگی مردم طی چند سال ده ها و صدها برابر گران تر شد و حالا قرار است این پول فقط به مردم نیازمند تعلق بگیرد . اینجا سوال پیش می آید که در جاهای دیگر دنیا چه خبر است ؟ آیا فقط مردم فقیر و ندار و مستضعف جامعه حق بهره مندی از کمک های دولت را دارند یا همه باید به یک میزان از این خوان بهره ببرند؟ 

نمی دانم حضرت علی وقتی می خواست بیت المال را بین مردم تقسیم کند به همه به یک میزان می بخشید یا بین دارا و ندار تبعیض قائل می شد ؟ اصلا من یک آدم پولدار که نیازی هم به این چهل و پنج هزار تومان ندارم شاید دلم بخواهد بگویم که اگر قرار است منابع زیر زمینی این کشور بین همه مردم تقسیم شود چرا نباید من سهم ببرم ؟ آیا گناه کرده ام که پولدار شده ام ؟ اشتباه کرده ام که درس خوانده ام و تخصص کسب کرده ام یا زرنگ بوده ام و پولدار شده ام ؟

اصلا همه اینها به کنار فرض کنیم که همه مردم هم انصراف دادند . آیا واقعا این پول ها وارد چرخه اقتصاد می شود ؟ آیا معضل بیکاری و تورم را درمان می کند ؟ یا من باید از این چهل و پنج هزار تومن ناقابل برای خودم و کمرشکن برای دولت بگذرم تا نمایندگان چرتی و خواب آلوده مملکتم همگی یارانه بگیرند و آقای خاوری برود کانادا عشق و حال و آقای زنجانی با مهماندارهای شاسی بلندش توی هواپیمای شخصی عکس یادگاری بگیرد و آقای رحیمی بشود باجگیر بیمه ایران و بشار جان اسد توی کشورش  سر راحت به بالش بگذارد ؟

باید قبول کنیم اقتصاد ما مریض که نه رو به موت است .مثل جنازه ای که فقط تقلا می کند و جان می کند . شاید انصراف دادن ما از دریافت یارانه عمر این مرده از گور در رفته را طولانی کند اما هیچ وقت نجاتش نخواهد داد . من شخصا حاضرم اینکار را بکنم . همچین فداکاری بزرگی هم نیست چون این مبلغ همانطور که گفتم انقدر ناچیز و بی فایده هست که به منت گرفتنش هم نمی ارزد اما اینکه عده ای از آن بالا برای دادن چیزی که حق توست سرت منت بگذارند و احمق فرضت کنند خیلی دردناک است . کاش دولتمردان ما یاد بگیرند با مردم صادقانه تر رفتار کنند .

در نهایت پس از تفکر بسیار تصمیم گرفتم که من هم ثبت نام کنم و همه چیز را صادقانه و درست و روراست بنویسم میزان حقوق و دارایی ها و حساب های بانکی و حتی درآمدم از شغل دوم  . قضاوت را هم می گذارم به عهده خود جناب دولت . اگر مرا مستحق نمیداند که یارانه ام را قطع خواهد کرد اگر هم که مستحق باشم می روم همه اش را برای مانی جانم پوشک می خرم تا پی پی کند تویش و دعا می کنم به جان همه روسای دولت زحمتکش و با لیاقت کشورم از همان ابتدا تا همین انتها ...

راستی شما چه می کنید ؟

ثبت نام کردید یا نه ؟