شماره بیست و سه : به یاد صمد دایی

سه تا پستی که در پنجشنبه های بهمن ماه نوشتم برای عزیزانی بود که به رحمت خدا رفته اند .

از همان اول بهمن دلم می خواست یکی از این پنجشنبه ها برای صمد دایی عزیزم بنویسم .

امروز به یک مراسم بله برون دعوت بودیم . دختر عموی مهربان هم به جرگه متاهلین پیوست . شب هم که به خانه بر گشتیم باجناقم گفت که آقا سید عسلی سفرش را به تاخیر انداخته و برای کاری قرار است برود سولقان دیدن سید . من هم همراهش رفتم و تازه برگشتیم . روی همین حساب نمی توانم پست صمد دایی را آنطور که دلم می خواست برایتان بنویسم . شاید اولین قصه ای که نوشتم در نوجوانی برای صمد دایی بود . تصمیم گرفتم همان داستان را عینا برایتان بنویسم که با توجه به کمبود وقت امکان تایپش فعلا مقدور نیست .

در عوض موفق شدم با سید عسلی یک عکس یادگاری بگیرم که انشاء الله در فرصتی مناسب نشانتان می دهم .

عجالتا  لطفا به حق این شب جمعه عزیز برای همه درگذشتگان مخصوصا صمد دایی عزیزم یک فاتحه بفرستید .

داستان صمد دایی را هم یکروز سر فرصت برایتان می نویسم .

ممنون و سپاس ...