اللهم اشفی کل مریض

اولین روز جدی کاری توی شرکت با فین فین و آبریزش بینی آغاز شد و به همین احوال خاتمه یافت . یک ماه بود که صبح ها که بیدار می شدم گلو درد شدید داشتم  

وسط های عید با مهربان رفتیم دکتر  

یک بچه دکتر بود که بیشتر شبیه مکانیک ها می ماند و داشت با موبایلش در مورد پمپ روغن و پیستون و یاتاقان صحبت می کرد . پرسید : سابقه آلرژی داری ؟ 

گفتم : نه 

نه درجه تب گذاشت . نه با آن شافتولکی که یک سرش می رود توی گوش دکتر و یک سرش را که سرد است وقتی می گذارد روی دل آدم مورمورت می شود ضربان قلبم را گوش داد 

نه با آن چوب بستنی ها اعماق حلقمان را ملاحظه کرد و نه با آن تلمبه دستی ها که به عقربه وصل هستند فشار خون گرفت . کلا یک دقیقه طول کشید و یک سوال پرسید و ۱۵ هزار تومان نسخه نوشت که یک قطره تو دماغی بود با یک اسپری و یک قرص و یک بسته آب نبات اکالیپتوس به طعم زهر هلاهل ... راستی یک آمپول هم زد توی ماتحت بنده که البته افاقه هم نکرد . 

دیروز عصر که بلا نسبت مثل نعش از سیزده به در برگشتیم و خوابیدیم و بیدار شدیم یک بند و مداوم داریم چکه می کنیم عینهو تبلیغات ایزوگام 

یعنی هیچ حسی بدتر از این زکام و سرماخوردگی در اولین روز کاری سال نمی تواند حالگیری باشد . دماغ مبارک از برکت کیفیت دستمال کاغذی و البته زور بازوی خودمان شده عین شقایق کوهی و چشممان عین پیرزن های جوان از دست داده مدام اشکی و نمناک است . 

غروب دوباره رفتیم دکتر . آمپول و قرص فراوان تجویز کردند برای یک ماه تمام و مجددا یک عدد انژکسیون اینبار ثمره دست حاج آقا فلمینگ روانه این کپل مبارک شد عجالتا و یکی دیگر هم به امید خدا فردا می زنیم به آن یکی ... 

برگشتنی تمام بدنمان را انگاری از لای غلتک های نورد رد کرده باشند متالم بود و دردناک 

البته گمان نمی کنم ارتباطی به این سرماخوردگی داشته باشد و یختمل از عوارض پرتاب توپ و باز کردن بیش از حد مجاز خشتک هنگام بازی وسطی دیروز باشد  

به هر حال درد ٬ درد است و اصلا چه فرقی می کند که منشاء و منبعش چی باشد ؟ ها ؟  

توی ماشین داشتم به این فکر می کردم که به هر حال دو روز یا یک هفته دیگر این مریضی تمام می شود و می رود پی کارش ولی سلامتی عجب گوهر بی قیمتی است و چقدر سخت است کار آدم هایی که دچار درد و بلا هستند و امیدی به بهبود کارشان نیست . 

و یادم افتاد که یکروز پیری می آید سراغم و آنوقت دیگر دردها خوب بشو نیستند و صبح تا شب و شب تا صبح باید با حضورشان سر کنی و احتمالا حسرت بخوری و بگویی که ای کاش جوانی ها دو قدم ورزش می کردم یا چوخس نمی کشیدم یا موقع مریضی پرهیز می کردم و الخ ...  

 -

+ هیچ حسی روی کره زمین دردناک تر از حس آدمی نیست که عطسه تا زیر غبغبش می آید و بعد فروکش می کند ...