السون و ولسون

آنوقتها که ما بچه بودیم ٬ منظورم زمان جنگ است 

بعضی باباها می رفتند جبهه تا با صدام یزید کافر بجنگند . 

بعضی باباها از جبهه بر می گشتند و یک عالمه سوغاتی و یادگاری برای بچه هایشان  

می آوردند . مثل کاردستی هایی که با پوکه درست می شد مثل گلوله های راس راسکی 

مثل چتر منور مثل خرج زردرنگ خمپاره که خیلی خوب آتش می گرفت  

مثل عکس کنار تانک سوخته عراقی... مثل پوتین مثل پلاک مثل چفیه مثل خاطره های جنگی

بعضی باباها هم از جبهه برنمی گشتند . 

آنوقتها وقتی باباها می مردند به بچه هایشان نمی گفتند که بابایت مرده 

می گفتند رفته جبهه تا با صدام بجنگد . می گفتند رفته مشهد زیارت امام رضا 

می گفتند رفته مسافرت دور ... 

من بر خلاف باقی همکلاسی هایم اصلا دوست نداشتم بابا برود جبهه . شدیدا به بودنش عادت داشتم و شبی که به خانه بر نمی گشت یا دیر می آمد عین کابوس می گذشت . 

احتمالا سال ۶۶ بود . یکروز بابا آمد خانه و گفت می خواهد برود جبهه 

مادرم زد زیر گریه  

من و مریم و نرگس هم همینطور 

از طرف آموزش و پرورش گفته بودند معلم هایی که دوست دارند داوطلبانه بروند جبهه و امتحانات رزمندگان را برگزار کنند اعلام آمادگی کنند و بابا هم داوطلب شده بود . 

از ما اصرار که بابا نرو و از او انکار که می روم . 

از ما التماس که بروی شهید می شوی و از او پاسخ که تفنگ که دست نمی گیرم ٬ خطر ندارد . 

به هر حال چند روز بعد وقت وداع رسید و بابا که آنوقت ها محاسن درست و حسابی هم داشت با یک اورکت آمریکایی سبز رنگ و یک ساک بر روی دوش عینهو فیلم های روایت فتح از زیر قرآن رد شد و ما چهار تا یعنی من و دو تا خواهرم و مامان از او خداحافظی سوزناکی کردیم .  

عصر اولین روز رفتن بابا ٬ مامان توی خانه داشت گریه می کرد و من و نرگس و مریم نشسته بودیم توی بالکن خانه و داشتیم سه تایی السون و ولسون می خواندیم .  

السون و ولسون خدا بابا رو برسون که یکهو در باز شد و بابا آمد 

انگار دنیا را به ما داده بودند . 

القصه٬گویا بابا رفته بوده تا خودش را معرفی کند  

جوانک ریشوی مسئول پذیرش فرمی به او می دهد تا تکمیل کند  

بابا جلوی مدت حضور در جبهه های حق علیه باطل می نویسد ۴۵ روز یعنی یک ماه و نیم 

آقای جوانک ریشو می گوید ۴۵ روز نمی شود باید حداقل سه ماه تشریف داشته باشید 

بابا می گوید من نمی خواهم سه ماه تشریف داشته باشم.  ۴۵ روز کافیست 

آقای جوانک ریشو هم می گوید برادر ! زیر سه ماه امکان ندارد 

بابا هم می گوید : مطمئنی امکان ندارد ؟ 

آقای جوانک ریشو می گوید : بله برادر  

و بابا هم برگه را جلوی چشم او هزار تکه می کند و می اندازد روی میزش و بر می گردد خانه 

به همین سادگی بابای ما تا در باغ شهادت رفت و برگشت .

چند روز بعد یک نامه آمد دم در خانه که آقای اسحاقی بیا خودت رو معرفی کن و هرچند روز دوست داری برو جبهه که بابا هم نامه را باز کرد و خواند و اینبار جلوی چشم ما پاره کرد و گفت : 

ما از همین پشت بجنگیم بهتره ... هرررررررر