داود پور امینی

داغ هایی چه به دل!

اشکهایی چه به چشم!

در غمین خانه چه بوی خفنی می آید

من در این ویرانه ؛ پی چیزی می گشتم

پی خوبی شاید

پی نوری ؛مهری؛ لبخندی

پشت تر فند ها

حقه ای بود سیاه که نگاهم می کرد

پای صندوغی ! ماندم برف می امد گوش دادم:

چه کسی ویراژ می داد؟

... و فریبی لغزید

راه افتادم

یک کلاهی سر ماه

بعد جالیز قمار ؛ هیمه های شب ننگ

و فراموشی اه!

لب چاهی

سر فرو بردم ؛ ناله کردم بی تاب

: "من چه سبزم امروز

و چه اندازه تنم هوشیار است "

نکند اندوهی سر رسد از ته شب

چه کسی پشت سر ایشان است؟

هیچ

می چرد شیطانی در مرد

ظهر بی سامان است

و خدا می داند که چه بی سامانی است

و خدایی بی حرف

و خدایی بی کار

وچه شیطان بسیار

زندگی خالی نیست:

بوق هست ؛ دوغ هست ؛ دروغ هست

اری تا حقایق هست ؛ زندگی باید کرد

در دل من چیزی است

مثل یک شط غرور مثل بیداری صبح

و چنان بی خوابم که دلم می خواهد

بدوم تا ته سگ

بروم تا ته شک

دورها اغازی است

که مرا می میرد.  

داود پورامینی - ۳۱خرداد ۱۳۸۸  

  

تولدت مبارک  داود