و خنده مادر بهترین خاطره بود

خیلی کوچک بودم ...

مادر برای شیطنتی که کرده بودم دعوایم کرد و من گریه کردم و به قهر از خانه بیرون زدم 

توی حیاط ٬ پشت درخت ها دراز کشیدم و مخفی شدم . 

مادر بیرون آمد و دنبالم گشت 

هرچه صدا کرد جوابش را ندادم چون از دستش دلخور بودم 

چادر به سر کرد و از حیاط رفت بیرون تا خیابان را بگردد 

ولی من باز هم از جایم تکان نخوردم  

مدتی که گذشت خسته و پریشان برگشت 

معلوم بود که ناراحت است 

دلم خنک شده بود  

تا تو باشی دیگه منو دعوا نکنی مامان بد ... 

چند دقیقه همانجا نشست و بعد دستهایش را آورد روی صورتش و زد زیر گریه  

دیگر نتوانستم تحمل کنم و از مخفیگاهم بیرون آمدم 

یک سیلی محکم به صورتم زد 

و بعد بغلم کرد و بوسید و عذرخواهی کرد و باز هم گریه اش گرفت . 

گفتم : گریه نکن مامان ! اصلا دردم نیومد  

مادرم  خندید  

و خنده مادر ...