پرستوها به خونه بر میگردن

هرچقدر رفتن تلخه و غم انگیز دوباره برگشتن لذت بخشه و دلچسب 

هر وقت می بینم وبلاگی بسته میشه یا پست خداحافظی می نویسه غصه می خورم انصافا 

غصه راس راسکی  

شاید اصلا پستهاش رو وقتی هم که می نوشت دو تا یکی خونده باشم 

یا اصلا نخونده باشم 

اما وقتی قراره یه نفر دیگه نباشه و ننویسه 

خب آدم دلش غصه دار میشه 

مثل وقتی که یه هنرمند می میره و توی دل همه آدما عزیز میشه 

طی چند ماه گذشته خیلی از وبلاگ نویس ها خداحافظی کردند و رفتند  

شاید اوایل سخت باشه ولی ما خیلی زود عادت می کنیم و خیلی زود فراموش می کنیم 

هر چقدر از رفتن و ننوشتن یه دوست غصه دار میشم و ناراحت  

از دوباره برگشتن و نوشتن دوباره اش خوشحال میشم و سر حال 

و این چند روز چند تا از این خبرهای خوب و این خوشحالی ها نصیب من شده  

چند تا از دوستای خوبم که خداحافظی کردند و نمی نوشتند دوباره شروع کردن به نوشتن  

ابله خاتون دوباره در ابله نامه نوشت

- 

رها بانو دوباره نوشت اینبار اینجا  ...

- 

رویا بعد از چند ماه دوباره حرفخونه رو بروز کرد  

- 

علی لرستانی هم  یادداشتهای غار  ش را از سر گرفت  

- 

و این خوشحالی های کوچیک غنیمت بزرگیه تو این روزهای قحطی خبر های خوش