کپی برابر اصل

امشب درست بعد از نوشتن پست قبلی راه افتادیم برای عید دیدنی 

دوست داشتیم قبل از سفر ٬ پرونده عید دیدنی ها بسته شود اما نشد  

خب خانواده دو نفره ما جغله تر از آنست که دو روزه همه بیایند دیدنمان 

انقدر هم عمه و خاله داریم که نشود دو روزه خانه همه شان رفت  

رفتیم منزل عمه اکبر 

البته اسم عمه ام اکبر نیست ولی از همه عمه هایم بزرگتر است  

-

 

کیمیا 

عمه جان مرا یاد خاطرات دور می اندازد 

سالهایی که دیوار به دیوار خانه مادر بزرگم زندگی می کردند  

و بهترین و لذتبخش ترین خاطرات کودکی ما ٬ جمعه هایی بود که می آمدند خانه ما 

من و امیر - پسر عمه ام ٬ یک گروه بودیم  

و راز- دختر عمه ام و مریم و نرگس(خواهرانم) گروه دیگر  

بازی ها و جنگ و دعواهایمان خاطره انگیز ترین اتفاقات آنروزها بود  

و من چقدر دلم غصه دار می شد غروب های جمعه وقتی می رفتند 

حیاط بزرگ آنروزهای خانه ما یک دنیا بود و زیر زمین ترسناکمان با آن در آهنی٬ قلعه رویاها 

جنگ با شمشیر هایی که لوله پولیکا بودند بر سر سنگ طلا  

که سنگهای مرمری بودند که از تراس خانه می کندیم 

و وقتی که جمعه تمام می شد ٬من می ماندم و دعواهای بابا 

که چرا لوله ها و سنگ های تراس را شکستید ؟ 

سنگ طلا خودش یک داستان مفصل دارد که یکروزی خواهم نوشت  

امیر و دخترش امشب آنجا نبودند و چه حیف شد که نتوانستم از نگارش عکس بگیرم 

خیلی ناز است نگار دختر امیر 

اما راز و همسرش و دخترشان کیمیا خانه عمه جان بودند  

وقتی کیمیا نشست کنار سفره هفت سین تا عکسش را بگیرم 

دیدم که چقدر شبیه راز است 

عینهو همانروزها 

عینهو همان روزهای قشنگ کودکی که جمعه ها می آمدند خانه ما  

کپی برابر اصل 

یادش به خیر روزهای اول دوستی من و مهربان  

کیمیا قد یک فنچ بود  اندازه الان رادین

و حالا خانمی شده برای خودش ماشاء الله ... 

-

امشب دوست دارم وقتی می خوابم 

بروم توی آن حیاط بزرگ که دیگر نیست

و با امیر برویم پشت استخر ٬ کنار شیر آب 

درست کنار همان لانه مورچه های گازی که با هم کشتی می گرفتند 

زیر آن درخت تبریزی که دو تا چشم داشت انگار روی تنه اش

همانجا بنشینیم دو تایی 

و زمین را انقدر بکنیم تا دستهایمان گلی بشود 

آنروز جمعه ای که عمه اینها آمده بودند خانه ما  

و تلوزیون سیاه سفید ۱۴ اینچی توشیبایمان  

هاکلبری فین را نشان می داد  

من و امیر یک عالمه سنگ طلا آنجا ٬ زیر زمین قایم کردیم 

و دیگر هیچ وقت پیدا نکردیمشان ...  

- 

 پی نوشت : 

چقدر حال و هوای سوت و کور بلاگستان را دوست دارم 

انگار نشسته ام و برای چند تا شاگردی که بعد از خوردن زنگ آخر مانده اند توی کلاس 

قصه می گویم . 

انگار صدای نفس های تک تکشان را می شنوم  

و می توانم توی چشمهای همه آنها نگاه کنم به نوبت 

فردا می رویم یک سفر دو روزه  

و به محض برگشتن ٬ یک سفر چند روزه 

شما که بچه های خوبی هستید و اضافه بر سازمان نشسته اید سر کلاس 

اگر کسی روی تخته سیاه حرفهای بی تربیتی نوشت بی خیالش بشوید 

و جوابش را ندهید 

همین که برگردم خودم تخته سیاه را پاک می کنم .  

-