تو شیطانی

 چند وقتی است به یکی از دوستان اصرار می کنیم که وبلاگ بسازد و بنویسد   

اما دائم انکار می کند و شکست نفسی که من نمی توانم و نوشته هایم به درد کسی  

نمی خورد و قس علی هذا ... 

خدمت ایشان عرض می کنم که وبلاگ نوشتن یک کار دلی است  

وبلاگ را برای خودمان می نویسیم نه به به و چه چه دیگران 

هرجور که دلمان بخواهد می نویسیم 

برای دل خودمان نه خوشایند دیگران 

حالا اگر کسی آمد و خوشش آمد از این نوشتن که فبها المراد 

این جو بلاگستان است 

بعضی ها خوششان می آید و نمک گیر می شوند 

بعضی ها هم سهل و ممتنع چند روزی مهمانند و می روند پی کارشان حاجی حاجی مکه وار ... 

نوشته های زیر از همان دوست فوق الذکر است که خواست اسمش فاش نشود : 

1)

تو شیطانی،

تورا لعنت به این بازی مرا خواندی

تو طفل ناشی دل را به این بیراهه ها راندی

تو قدیسی، تو تقدیسی، مرا از نو بنا کردی

مرا جانی دگر دادی، ولی در خود رها کردی

تو تردیدی، تو تشویشی، نمک بر این دل ریشی

تورا مذهب چه باشد نام، مگر از کیش درویشی؟

من آن شه مهره ماتم، که در ماتی تورا مانم

تو مات از کیش رخسارم، منم مات رخ ماهت

تو بی تابی و با یادت، مرا بی تاب می دانی

ولی بازی به اتمام است، رهایم کن درین بازی

تو فرصت را رها کردی، هزاران بار خطا کردی

دگر با ما چه می گویی؟ تو با ما چه ها کردی؟

خداحافظ تو ای ابلیس، تو ای قدیس، تو ای اعجوبه خلقت،

در این بازی، ره مارا زخود دیگر جدا کردی.

*********************************

2)

شبی سرد است و اندوهی وزان بر شانه دل

شبی تاریک و از پا تا کمر گل

شبی بی تاب رفتن تا سحرگاه

شبی از رنگ شب بی طعم مهتاب

شبی بی کس  برای سگهای ولگرد

شبی پرنغمه جغدان دمی سرد

نرفتن های از مقصد پریده

هزاران راه کج، صد راه باطل

شبی منحوس و دور از نور مهتاب

شبی آبستن نوزاد ساحر.