یکروز جبر جغرافیایی مجبور خواهد شد ...

 ما آدمی زادگان ٬بندگان دست ساخته های خودمانیم به واقع   

انگار همین دیروز بود که تلفن همراه پایش باز شد توی زندگی هایمان 

گوشی های اندازه گوش کوب  

که از ما بهترانی که وسعشان همیشه زودتر می رسد می خریدند   

و نصب می کردند به کمر هایشان و فخر می فروختند   

اما حالا همه ما حداقل یکی داریم توی جیبمان 

و آن ابزار لوکس فخرفروشی شده جزء لاینفک شب و روزمان 

و هرجا می رویم همراهمان هست و بعضی هایمان جانمان به جانش بسته  است

و سر سفره و توی رختخواب و توی توالت هم اگر همراهمان نباشد انگار گمشده ای داریم 

چه کسی فکرش را می کرد ؟ 

راه دور نمی  رویم  

همین ۱۵ سال پیش اگر می گفتی یک وسیله ای هست که هرجا بروی می توانی با آن زنگ بزنی به خانه ات یا زنگ بزنند به تو  

و با آن می توانی عکس بگیری یا با آن سر دنیا تبادل اطلاعات کنی  

احتمالا خنده دار بود و دهانمان باز می ماند از تعجب 

و حتی حالا ممکن است با خودمان فکر کنیم 

آنوقت ها که این بیلبیلک های عزیز نبودند 

چطور می رفتیم سفر  بی خبر از هم ؟ 

چطور با هم قرار می گذاشتیم ؟ 

چطور حال هم را می پرسیدیم ؟ 

و بدون شک خیلی چیزهایی که حالا برایمان آرزو هستند و عجیب تا ۱۰ سال دیگر طبیعی خواهند بود و سهل الوصول ... 

شکی نیست که این وسیله ها برای راحتی آدمها ساخته می شوند  

اما واقعا سرعت این تغییرات گاهی ترسناک است 

طوری که آدم فکر می کند اگر مثل این فیلم های تخیلی یکروزی خوابمان برد و بیست سال بعد بیدار شدیم چطور باید با این چیزها هماهنگ شد و زندگی کرد ؟ 

آدم اگر خلاف جهت این تغییرات شنا کند  اگر دیوانه نشود مطمئنا عقب مانده صدایش می کنند 

حالا نسل های جدید همچین راحت با این وسیله ها ور می روند که  

انگاری از ازل همینطوری و به همین شکل بوده اند . 

درسم که تمام شد نشستم زیر پای بابا که این کامپیوتر دیگر جواب نمی دهد 

گفت : یعنی چی ؟ 

توضیح دادم که یعنی برنامه هایی که من لازم دارم جدید هستند و روی این سیستم قدیمی 

نمی شود نصبشان کرد 

و همان روزها با اینکه می دانم نداشت قرض گرفت و من یک سیستم جدید خریدم 

مثلا ۸۰ گیگ هارد داشت که آنروزها می شد با آن ادعای خدایی کرد  

اینهمه سال بارها پدر و مادرم دیدند که ما بچه ها پشت این صفحه جادویی می نشینیم و انگشت روی این دکمه ها می کوبیم اما یکبار برایشان سوال نشد که این جانوری که اسم غریبش کامپیوتر است چه می کند ؟ 

شاید دیر بود برای یاد گرفتنشان 

شاید هم اعتماد به نفس یادگرفتن نداشتند 

شاید اصلا فکر نمی کردند در ادامه زندگی یکروز کارشان گیر بیفتد به آن 

در هر صورت وقتی وسایلم را جمع کردم که بروم خانه بخت 

کامپیوتر هم به عنوان سر جهازی همراهم آمد هرچند نرگس که آنروزها دختر خانه بود کلی غر زد 

یکماه پیش که این سیستم جدید را خریدم قرار شد که سیستم قدیمی برود خانه بابا 

و هر وقت فرصت شد یادشان بدهم که کامپیوتر چیست  

نمی دانم بگویم سخت است یا دردناک است یا بد است  

بابا با چنان تعجبی به مانیتور نگاه می کرد که شاید خنده دار باشد گفتنش 

ما فقط یک نسل فاصله داریم 

و پدرم هم آدم اممل و لمپنی نیست که گمان کنید تا به حال توی عمرش کامپیوتر ندیده باشد 

اما نمی دانید وقتی یک فولدر می ساخت و اسمش را تایپ می کرد 

وقتی توی یک فایل ورد یک بیت شعر نوشت 

وقتی فایل را با کلیک چپ گرفت و درگ کرد و انداخت توی سطل آشغال  

و یا وقتی از توی سی دی عکس نگاه می کرد 

چه ذوقی داشت و چه عشقی می کرد . 

البته گفتن اینها خیلی تلخ است ولی خب آدم خنده اش می گیرد 

خب خنده ات می گیرد وقتی که کیامهر -خواهر زاده ۴ ساله ام- می نشیند پشت سیستم و بازی می کند یا بن ۱۰ تماشا می کند ٬پدرت ذوق کند از دیلیت کردن یک فایل 

خنده دار است که آنور دنیا  

جایی که شبهای ما روز آنهاست 

پیرمردهای خیلی پیرتر از بابای من فیس بوک دارند و اینترنتی هتل رزرو می کنند . 

امروز دقیقا ۱۵ دقیقه طول کشید تا تلفنی برایش خاموش کردن سیستم را یاد بدهم 

اذیت شدم 

ولی آفرین گفتم به اراده اش 

که هرچند دیر اما بی خستگی داشت تلاش می کرد 

کاری که من بعدها نخواهم کرد 

بعدهایی که مطمئنم یکروز پسرم به ناتوانی آنروزم خواهد خندید و من از ترس خندیدنش فرار خواهم کرد از یاد گرفتن ... 

می خواهم برای بابایم ای دی اس ال بگیرم  

می خواهم به مامانم اینترنت یاد بدهم

می خواهم برای بابا  وبلاگ بسازم که شعرهایش را خودش تویش بنویسد  

می خواهم فردا روزی که آمد و اینجا را خواند خنده اش بگیرد از اینکه یکروزی  

برایش سخت بوده دوبار پشت سر هم کلیک چپ کند تا یک فایل باز شود و روی فایل ها کلید اینتر می زده است . 

شاید دیر باشد اما دور نیست روزی که بابای من توی همین وبلاگ کامنت بگذارد  

و آن وقت من برای پیرمردهایی که آنور آبها به جبر جغرافیایی بابایم می خندند با شست دست راست علامت موفقیت نشان خواهم داد ...