۱۳۱ - دربی - سیبیل آتشین

اول  

---

آگهی فروش سالی جان مرا به یاد ماشین های بابایم انداخت . این جمع بستن البته به این معنی نیست که بابا جان چند تا ماشین دارد یا داشته ... نه ! 

منظورم ماشین هایی است که در طول این سی و دو سال آشناییمان دیده ام که خریده سوار شده و فروخته است . اولین ماشین بابا یک پیکان جوانان سبز رنگ بود تا جایی که یادم می آید 

البته نه اینکه یادم بیاید بلکه توی عکس های بچگی دیده ام . 

خانه که رفتم اگر عکسش را پیدا کردم می گذارم ببینید . 

بعد ها بابا یک ژیان خرید . خیلی سوژه بود . ضایع بود . همان موقع ها هم ضایع بود . 

بعد هم فیات ۱۳۱ دوست داشتنی که سالها سوارشد . و حالا هم که آردی دارد . 

نه اینطوری نمی شود . باید بنشینم سر فرصت و درست و حسابی بنویسم . 

اینطوری سوژه سوخت می شود ... ( مثلا یعنی حیف می شود ) 

دوم 

---

امروز شهرآورد آبی و قرمز برگزار می شود . قبلا هم عرض کرده بودم خدمتتان  

که این هماورد رنگ ها خوب است و کل کل ها و مرافعه های حین و بعدش هم لذت بخش و دوستداشتنی است به شرط اینکه در حد همین شوخی و خنده و رو کم کنی باقی بماند . 

اگر قرار باشد دلی برنجد یا رفاقتی خدشه دار شود هیچ ارزشی ندارد . 

ضمن عذرخواهی از کلیه هم تیمی های عزیز استقلالی خودم واقعا از ته دل آرزو می کنم که پرسپولیس امروز بازنده نشود  . ما استقلالیها که چشم و دلمان سیر است الحمدالله ... 

سوم 

---

همینطور الکی چند روز است که مدام یاد سیبیل آتشین می افتم . 

آنوقت ها که دزد و وزیر بازی می کردیم 

 هر وقت من شاه می شدم و خواهرم نرگس دزد می شد دستور چنان سیبیل آتشین هایی به جلاد می دادم که جایش تا چند روز روی صورت نرگس می ماند . 

بعد که نرگس شاه می شد و من دزد می شدم . وقتی می آمد تلافی کند من می خندیدم و او حرصش در می آمد . کلا من و نرگس از بچگی مثل سگ و گربه با هم در حال دعوا بودیم .

هنوز هم که هنوزه دو دقیقه پیش هم سلوکمان نمی شود با اینکه عاشقانه دوستش دارم .