از دیشب که  اولین پست رمزدار تاریخ این وبلاگ رونمایی شد تا به این لحظه تعداد ۱۰۰۰ بازدید به عمل آمده است و با ادامه این روند یحتمل رکورد تعداد بازدید  جوگیریات شکسته خواهد شد . 

این حرکت خودجوش و مردمی اول از همه نشانگر این است که مردم ما چقدر انسان های جستجوگر و کنجکاوی هستند . 

بنده به شخصه اگر وارد وبلاگی بشوم و ببینم رمز دارد توی دلم به نویسنده یک فحش بی تربیتی نثار می کنم و می روم و بر نمی گردم . هرچند که می دانم شما هم از دیشب تا به حال به اندازه کافی بنده را مورد عنایت قرار داده اید .  

عرض شود دیشب تا دیر وقت و امروز هم تا به الان بنده مشغول پاسخگویی به کامنتهای خصوصی و پیامک دوستانی هستم که تقاضای رمز دارند .

چند وقت پیش هم اگر خاطرتان باشد موقع پست دروغ های سیزده ٬ خیلی از دوستان که بی توجه به عنوان و پی نوشت مطلب را خوانده بودند فکر می کردند که مطالب پست حقیقت دارد . 

الغرض حمل بر خود ستایی نباشد چون بنده خودم نسبت به اطرافم خیلی خیلی بی توجه هستم و متوجه تغییرات ظاهری نمی شوم . ولی ای کاش بخشی از این  همه انرژی ذهنی که برای پرداختن به حواشی یک مساله تلف می کنیم و هدر می شود برای حل همان مساله استفاده کنیم . چرا که معمولا کلید حل مسئله جلوی چشم ماست اما تلاشی برای پیدا کردن و حتی نگاه کردن به آن نمی کنیم .   

پست قبلی هم همینطور بود . یعنی اگر کمی به جای اینکه به  ((یعنی چه چیزی ممکنه داخل این پست نوشته شده باشه ؟ )) و ((چرا پست رمز دار شده ؟ یعنی ما غریبه ایم ؟)) و  

(( پس اینهمه کامنت رو کی گذاشته ؟ چرا به اونا رمز داده به ما نداده ؟)) 

یک مقدار به عنوان پست توجه می کردید می توانستید راحت پست را بخوانید . 

هرچند برای من بد نشد و آمار بازدید وبلاگم را بالا برد ... 

به هر حال جواب این پست رمز دار هم انصافا خیلی ساده و راحت بود  

رمز پست در عنوان مستتر است  

من + تو می شود ما  

جالب اینجاست که وقتی رمز را برای بعضی دوستان توضیح دادم  ایشان به جای اینکه کلمه ( ما ) را تایپ بکنند من + تو را تایپ کرده بودند و تازه عصبانی هم شده بودند که چرا درست در  

نمی آید ؟ ( از من نخواهید اسم این دوستان رو معرفی کنم  ) 

در هر صورت ٬ استقبال بی نظیر و باشکوه از این پست مرا به فکر انداخت که یک موضوع بندی جدید به مطالب این وبلاگ اضافه کنیم  تحت عنوان ( ورزش مغزهای آکبند )  

یعنی ازین پس هر چند وقت یکبار ، پستی رمز دار بنویسیم که پیدا کردن  رمز ورود به پست کمی نیاز به فکر داشته باشد و یک بازی هوش هم داخل پست باشد تا یک مقدار هوشتان را محک بزنید . این بازی ها شاید بهانه ای باشد که گاه گداری اجازه بدهیم به مخ های آفتاب - مهتاب نخورده مان٬ هوایی برسد ... 

حالا اگر دوست داشتید بروید و پست قبل را بخوانید و کمی از فسفرهای  مغزتان را بسوزانید . 

خواندن کامنتهای این پست هم خالی از لطف نیست ... 

+ مشخصه که من دارم باهاتون شوخی می کنم دیگه ؟ مشخص نیست ؟ به کسی که برنخورد ؟

++ کامنتهای ملتمسانه ، اغواگرانه ، معصومانه و بعضا تهدید امیز دوستانی که بصورت خصوصی و عمومی رمز خواسته بودند بایگانی می شود و در زمان مقتضی علیه  ایشان استفاده خواهد شد . 

( تیریپ جولین آسانژ برداشتن ) 

+++ هر کی بپرسه ( جولین آسانژ ) کیه با همین کیبورد می زنم تو سرش  ...