قرار اول ماه مبارک

وقتی مجرد بودم  تقریبا تمام روزم با کورش  می گذشت 

با هم اینور و آنور می رفتیم  

با هم خرید می کردیم 

با هم فوتبال می دیدیم 

و گاهی اوقات هم شب می رفتیم خانه هم و تا صبح فیلم می دیدیم و حرف می زدیم . 

خیلی اتفاقی سه بار پیاپی ٬ اولین شب ماه رمضان را تا صبح با هم بودیم 

بعد سحری می خوردیم و می خوابیدیم . 

متاهل که شدیم ٬ با هم قول دادیم که هر سال اولین شب ماه مبارک باز هم به یاد قدیم ها دور هم باشیم و از آنجا که مهربان و هلیا هم دوستان قدیمی هستند تا به امروز شرطمان پایدار بود و قول و قرارمان برقرار ... 

امشب وقتی هلیا به مهربان اس ام اس داد و پرسید که کجایید ؟ انگار آب سردی روی سرم ریخته باشند . یکهو یادم افتاد که قولم را یادم رفته است ... 

این را بارها گفته ام که رفاقت من و کورش چقدر یکطرفه است و این آدم چقدر برای من مایه گذاشته و با معرفت است و من هیچ وقت هیچ حرکت بدردبخور و شایسته و مهمی برایش  

نکرده ام و توی این شانزده - هفده سال یکبار هم که شده یک قدم مثبت برایش برنداشته ام . 

در عوض کورش همیشه عین یک برادر بزرگتر هوای مرا داشته بی هیچ چشمداشتی 

قبلا هم گفته ام که چقدر مدیون محبت ها و کمک هایش بوده ام و هستم . 

راستش را بخواهید امشب از فراموشکاری و بی حواسی خودم بدم آمد  

و امیدوارم کورش بازهم مثل همیشه مرا ببخشد ... 

این پست را همینطوری تقدیم می کنم به کورش تمدن عزیز و همسر مهربانش که همیشه رفیقند و هر وقت نیازشان داشته باشی به قدر یک زنگ تلفن با ما فاصله دارند .... 

+ تمام پست هایی را که در ماه مبارک می نویسم به یکی از دوستانم تقدیم خواهم کرد ...