معصومیت از دست رفته

مدتها بود که معصومه خودش را برای شنیدن این پیشنهاد آماده کرده بود .

اینکه چطور رفتار کند که نه حمل بر سبک بودن و از خدا خواسته بودنش بشود و نه اینکه آنچنان گارد بگیرد و رو ترش کند که بهنام کلا پشیمان بشود .

مدتها بود که روی تک تک جملاتی که باید در پاسخ به پیشنهاد بهنام می داد فکر کرده بود .

از دوستانش که ازدواج کرده بودند پرس و جو کرده بود و کلی مطلب توی اینترنت در مورد روابط

جن 30 خوانده بود و حالات جسمی و روانی که ممکن بود برایش اتفاق بیاید پیش بینی کرده بود .

حتی به لباس هایی که باید می پوشید و کارهایی را که باید قبل از شروع رابطه انجام می داد مدتها فکر کرده بود .

اصلا معصومه از خیلی وقت پیش منتظر بود تا بهنام از او چنین درخواستی بکند و کمی هم متعجب بود که چرا بعد از هشت ماه دوستی صمیمانه و این همه سرنخ های واضح و پنهانی که به بهنام داده بود ، هیچ حرکتی از او شروع نمی شد و البته کمی هم از این بابت نگران بود که شاید رفتارش عیب و ایرادی دارد یا آنقدر جذاب نیست که کششی در این پسر ایجاد کند .

معصومه کم کم داشت از برقراری چنین رابطه ای مایوس می شد تا اینکه امروز بهنام زنگ زد و خیلی رسمی و البته راحت از او دعوت کرد که امشب به خانه آنها برود ...

شاید بزرگترین دغدغه سالهای نوجوانی معصومه این بود که نمی توانست درک کند چطور ممکن است دو تا آدمی که همدیگر را دوست دارند و عاشق هم هستند بتوانند لباسهایشان را در بیاورند و با هم رابطه جن 30 داشته باشند . نمی توانست این دو مفهوم متناقض را با هم هضم کند که چطور عشق پاک و آسمانی ممکن است با امیال پست و شهوانی در یکجا جمع بشود ؟

خانواده ، اجازه هیچگونه ارتباط با جنس مخالف را به او نمی داد و از همان بچگی حتی او را از هرگونه ارتباط کوچک کلامی با پسرهای فامیل منع می کردند و اصولا طوری تربیت شده بود که خودش هم چنین میلی نداشت و هرگاه توی خیابان یا راه مدرسه کسی به او چیزی می گفت چنان خشن رفتار می کرد که طرف حساب کار دستش می آمد .

حجب و حیا و وقار دخترانه انقدر برایش ارزش های والایی بودند که ابدا به ارتباط با پسرها احساس نیاز هم  نمی کرد .

اما تمام باورهای معصومه در دوران دانشگاه عوض شدند . صحبت کردن با پسرها نه تنها بد نبود بلکه او شدیدا احساس می کرد که باید همصحبتی از جنس مخالف داشته باشد و آنها را بهتر بشناسد . با وجود قصه هایی که از مردان هوسباز و بی وفا شنیده بود بسیار بودند دانشجوهای پسری که معصومه ناخواسته رفتارهایشان را می پسندید و تایید می کرد . خط قرمزهایی که سالها بود خودش را به عبور نکردن از آنها مقید کرده بود مدام کم رنگ تر می شدند . انگار ترسش از مردها ریخته بود . مطالعه می کرد و با حقایقی آشنا می شد که تا پیش از آن گناه می دانست و چهار سال زندگی در کنار دختران همسن و سالش توی خوابگاه به او یاد داد که باورهایی که در نظر او نادرستند شاید چندان هم غلط نباشند .

مینا صمیمی ترین دوست دانشگاهش همان سال اول دانشگاه با یکی از هم کلاسی ها دوست شد و با وجود مخالفت های معصومه که مدام این دوستی را هوا و هوس می دانست طی یک مراسم دانشجویی عقد  و بعد از اتمام دانشگاه با هم ازدواج کردند . 

خواهر بزرگترش محبوبه بعد از 8 سال از همسرش که یکی از اقوامشان بود جدا شد و به خانه پدری برگشت و خودش بزرگترین اشتباهش را یک ازدواج کاملا سنتی و بدون شناخت و تفاهم می دانست . و از همه مهمتر  پسری که معصومه احساس می کرد دوستش دارد بعد از چندین و چند بار پیشنهاد دوستی و رفاقت وقتی به در بسته خورد او را برای همیشه  رها کرد و رفت .

همه اینها دست به دست هم داد تا معصومه با خودش فکر کند شاید دارد راه را اشتباه می رود .

با این وجود هنوز برای برقراری ارتباط با مردها مشکل داشت و ترس از بی آبرویی و عکس العمل خانواده به او اجازه نمی داد با کسی آشنا و دوست بشود . با وجود مخالفت های خانواده چند خواستگاری که اکثرا از همسایه ها و فک و فامیل بودند را رد کرد و همیشه با خودش می گفت : بالاخره یکروز کسی را پیدا خواهد کرد که همانی باشد که می خواهد .

اما حالا و در آستانه بیست و هفت سالگی شدیدا احساس تنهایی می کرد .

ارتباط اجتماعیش با مردها بسیار پیشرفت کرده بود و بواسطه کار روزنامه نگاری همکاران زیادی داشت که او را به عنوان دختری باهوش و موفق می شناختند و چندین بار هم به او پیشنهاد دوستی داده بودند که در یکی از جدی ترین آنها چند صباحی با مدیر یکی از موسسات انتشاراتی آمد و رفتی داشت ولی هیچ وقت رابطه شان جدی نشد و بدون هیچ بحثی تمام شد و رفت .

همیشه یک جای کار می لنگید . یکی به خاطر اختلاف سنی و دیگری به خاطر عقاید و آن یکی به خاطر اخلاق و رفتار  و عدم تفاهم های دیگر به دلش نمی نشستند ... 

خانواده به او فشار می آوردند که چرا ازدواج نمی کند و خودش هم احساس می کرد دیگر برای شروع یک رابطه دیر است و این افسرده اش می کرد . اما آشنایی با بهنام تمام معادلات ذهنی او را به هم ریخت و آنچنان معصومه را زیر و رو کرد که مانند دخترهای هفده - هجده ساله احساساتی شده بود .

معصومه از طرف روزنامه برای شرکت در یکی از کلاس های آموزشی چند هفته ای به یکی از خبرگزاری ها می رفت و بهنام را برای اولین بار توی همان کلاس دید . کلاس بصورت کارگاه برگزار می شد و اعضاء بایستی زوجی برای خودشان انتخاب می کردند و تمرین های کارگاه را بصورت گروهی انجام می دادند . معصومه و بهنام بصورت اتفاقی توی یک گروه قرار گرفتند و کم کم بینشان احساس صمیمیت بوجود آمد . معصومه برای دادن شماره تلفنش به بهنام هیچ مقاومتی نکرد و بعد از آن هم تماس های تلفنی و اس ام اس و بعد از چند وقت هم قرار رفتن به تاتر و سینما و ....

معصومه برای اولین بار در عمرش احساس کرد که کسی را دوست دارد . دوست داشتنی که جنسش با تمام دوست داشتن هایی که تا آنروز تجربه کرده بود تفاوت داشت .  بی صبرانه منتظر تماس های بهنام بود و با شنیدن صدای اس ام اس قلبش به تپش می افتاد .

تا اینکه یکروز بارانی توی خیابان ولیعصر زیر نم نم باران بهنام دست او را گرفت و گفت که دوستش دارد و معصومه بدون اینکه خجالت بکشد توی چشم های او نگاه کرد و گفت : منم همینطور  ...

دوستانی که با او صمیمی تر بودند با شیطنت از او در مورد رابطه شان می پرسیدند و معصومه با خجالت جواب می داد که هیچ اتفاقی بینشان نیفتاده است . چندین بار و به روش های مختلف نظر بهنام را در مورد رابطه جن30 پرسیده بود ولی عکس العملی از بهنام ندید . معصومه متوجه نمی شد بهنام به خاطر حجب و حیا به روی خودش نمی آورد یا به قول معروف اصلا در باغ نیست .

اما از چند شب پیش که تولد معصومه بود و شام را توی رستوران خوردند و موقع خداحافظی توی ماشین یکدیگر را برای اولین بار بوسیدند و تمام تماس های تلفنی و اس ام اس های این چند روزشان در مورد اتفاق آن شب و حس و حال وصف نشدنی بعد از آن صحبت کردند، معصومه خودش را برای شنیدن پیشنهاد بهنام بیشتر آماده کرده بود .

نیمه شب پنجشنبه بهنام طبق معمول برای شب به خیر گفتن به او زنگ زد و گفت که برایش یک سورپرایز دارد ولی با وجود اصرارهای معصومه حرفی از آن نزد . ظهر روز جمعه بود که بهنام زنگ زد و گفت که آیا معصومه می تواند به خانه آنها برود ؟ معصومه با اینکه مدتها بود خودش را برای شنیدن این پیشنهاد آماده کرده بود انقدر دستپاچه شد که اصلا نفهمید چطور جواب او را داده است و در تمام آن یکی دو ساعتی که داشت اماده می شد انقدر خودش را  لعن و نفرین کرد که نکند یک وقت بهنام در مورد او فکرهای ناجور کرده باشد .

فقط یادش می آمد که به بهنام گفته که نمی تواند شب را بیرون از خانه بماند و باید سریع برگردد.

سریع دوش گرفت و موهایش را با سشوار صاف کرد . بعد هم آرایش کرد و عطر زد و یک ساعت تمام هرچه لباس توی کمدش داشت پوشید و درآورد و عوض کرد و آخر سر هم تاپ قرمز رنگش را پوشید و مانتوی پوشیده و بلندی تن کرد تا مادرش شک نکند . وقتی از در بیرون می رفت خواهرش محبوبه اشاره ای به سر و وضع و  آرایش غلیظ و عطر تند او کرد و به طعنه گفت :

مبارکه ! عروسی میری ؟

معصومه او را بوسید گفت : تو رو خدا مواظب باش بابا اینا نفهمن . وختی برگشتم همه چیزو برات تعریف می کنم . قول میدم ...

تمام راه تا خانه بهنام قلبش تند تند می تپید . با اینکه خودش را برای این اتفاق آماده کرده بود کمی عذاب وجدان داشت و می ترسید .

می ترسید اتفاقات آنطور که می خواهد پیش نروند و یک جای کار خراب بشود .

می ترسید وقتی برگشت مادرش از چهره اش بفهمد که او چکار کرده است .

می ترسید که بعد از این ماجرا بهنام با او بهم بزند و کارشان به ازدواج ختم نشود .

به در خانه بهنام رسید و به او زنگ زد : با صدای آرام گفت : بهنام ! منم عزیزم

بهنام گفت : سلام معصومه جان ! کجایی ؟

معصومه گفت : دم در خونتون . درو باز می کنی ؟

بهنام گفت : چرا یواش صحبت می کنی ؟ چیزی شده ؟

معصومه هم همانطور یواش گفته بود : نه ! فقط یه کم استرس دارم ...

بهنام با آیفون در را باز کرد و معصومه از پله ها بالا رفت . در تمام عمرش انقدر فشار عصبی و استرس را یکجا تحمل نکرده بود . طوریکه وقتی به در چوبی خانه بهنام رسید دیگر نفسش بالا نمی آمد . بهنام با لبخند در را باز کرد و دست او را گرفت و به داخل خانه برد .

معصومه با دیدن آنهمه آدم یکجا شوکه شده بود .

بهنام معصومه را به تک تک اعضای خانواده معرفی کرد . معصومه با مادر و پدر و مادر بزرگ و دو تا خواهر و دو تا داماد و نوه های خانواده و خاله بهنام سلام و احوالپرسی کرد و نشست روی مبل و تمام آن یک ساعتی که آنجا نشسته بود صورتش از حرارت شرم و استرس سرخ بود و با وجود اصرارهای مکرر مادر بهنام که مدام می گفت : دخترم ! چرا معذبی ؟ تو رو خدا راحت باش

ما که نمی خوایم بخوریمت معصومه همانطور ساکت بود و نه شال و نه مانتویش را در نیاورد .

یعنی جرات نمی کرد  که در بیاورد ....