فضاپیماهای وویجر
سناریوی اول :
فضا پیماهای وویجر در دهه ۷۰ میلادی به فضا پرتاب شدند تا از سیاره های مشتری و زحل تصویربرداری کنند . سالهاست که ماموریت این فضاپیماها به پایان رسیده و مدت هاست که از منظومه شمسی خارج شده اند . حتی تصور ۱۵ میلیارد کیلومتر فاصله هم دشوار است . هرچند که عملا به غیر از یک سری سیگنال های خیلی ضعیف و نامفهوم چیزی از این دو فضا پیما به زمین مخابره نمی شود اما برای درک بهتر فاصله آنها شاید بد نباشید بدانید که پیامهای رادیویی که وویجر ها برای زمین می فرستند ۱۶ ساعت طول میکشد تا به زمین برسد در حالیکه نور خورشید تنها ۸ دقیقه زمان می برد تا از خورشید به زمین برسد .
اما نکته جالب اینجاست که بر خلاف نظر برخی ٬ خروج وویجر ها از منظومه شمسی پایان ماموریت آنها نیست . دانشمندان احتمال دادند که در صورت وجود موجوداتی هوشمند در فضا ممکن است روزی سفینه های وویجر به دست این موجودات برسد پس با یک تیر دو نشان زده و پیامهایی برای موجودات فرازمینی ارسال کردند . یک صفحه مدور طلایی رنگ شامل اطلاعات مختلفی از انسان ها و کره زمین در این دو سفینه قرار دارد تا اگر روزی موجودات هوشمندی توانستند به آن دستیابی پیدا کنند اطلاعاتی از زمینی ها داشته باشند و بدانند که موجوداتی هوشمند غیر از خودشان هم وجود دارد . هرچند که احتمال این اتفاق بسیار کم است و شاید وقتی این اطلاعات به فضایی ها برسد که دیگر کره زمینی وجود نداشته باشد اما به هرحال دانشمندان امیدوار بودند که چنین اتفاقی بیفتد .
محتویات این لوح طلایی عبارتند از : بخش هایی از تمدن انسان (به زبان ریاضی و تصویر ) - تصاویر یک زن و مرد به عنوان نمونه های بشری (که دستهایشان را به علامت صلح و دوستی بلند کرده اند) - موقعیت زمین در منظومه شمسی (تا اگر احیانا دوستان فرازمینی قصد داشتند تشریف بیاورند مهمانی آدرس ما را داشته باشند ) - ۱۱۵ قطعه عکس - صداهایی از کره زمین ( صدای رعد و برق - صدای گریه نوزاد - صدای برخورد امواج به ساحل و ....) - ۹۰ دقیقه موسیقی از کلاسیک تا جدید و از ملل مختلف مثل چین و پرو و آذربایجان و اندونزی و مکزیک و سلام و خوشامد گویی به ۵۵ زبان (مختلف دنیا از جمله فارسی نیز شامل آن است) .
پیام خوشامدگویی فارسی فضا پیمای وویجر شعر مشهور سعدی شیرازی است :
درود بر ساکنین ماوراء آسمانها،
بنی‌آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند.
چون عضوی به‌درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار.
+ این پیام را به زبان فارسی می توانید از سایت رسمی وویجر ناسا بشنوید .
++ سناریو های دوم و سوم هم امشب تقدیم خواهد شد .
+++ منبع
الهان میخووونم
اووووووووووم
الان واسه
ثبت رکورد
اومــــدم
عجب سرخوشیم ما انسانها
وای چه باحال بود. اطلاعات
باحالی بود.مررررررررسی
یعنی واقعامیرسه اون
روزیکه آدمک فضاییها
ماروشناسایی کنند
و ما روببرن یه پیک
نیک با خودشون!
یعنی اونجا هم
اونا بلاگستانی
دارن و.......؟
جالب بود....
ممنون.....
یاحق...
آوا جان مهممونی و پیک نیک
کجا بود آخه؟ عزیـــزم
اگه بفهمن کجائیم
میزنن نابودمون
میکنن.
ببخشید صابخونه.
آخر عمر زمین شده حالا داری این اطلاعات رو میگی؟!!!
فرزانه جان
به فرض هم که با دیدن این فضا پیما هوس حمله به زمین رو بکنند تا بخوان برسن به اینجا پنجاه سال طول میکشه
حالا من شاید باید غصه بخورم که اواخر عمرم باید برم با فضایی ها بجنگم
ولی شما اصلا غصه نخور
به عمر شما کفاف نمیده مادر جان
درود بر ساکنین زمین
زمینیای محترم میشه سوال منو جواب بدین ؟ لطفا؟
شما واقعا ترجمه این شعر "
بنی‌آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند. چون عضوی به‌درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار"
و فهمیدین که اینطوری زیست می کنید؟ اینقد بار هم می شین ؟ اینقد به هم زخمه می زنین؟ اینقد سر هم بلا میارید که خدا این بالا متعجبه !!! خدا انگشت به دهن مونده و می بینه دیگه لازم نیست واسه شما ابتلایی بفرسته که شما آدما واسه هم ابتلا(بلا) یید!!!
یعنی موجوداتی غریبتر از شما زمینیا ندیدم یا للعجب!!!
اما به لطف راهنمایی تون با این شعر ناب ،ما در صلح و خوبی براردرانه و خواهرانه کنار هم زیست می کنیم و دردهامون بین تمامی اهالی آسمان تقسیم میشه و عملا ذره های درد از پا درمون نمیاره!
خیلی خوب بود این کامنت
مرسی کرم دندون
خیییییییییییییلی جالب و دسته اول بود مطلب‌تون!
فقط اینکه از کجا معلوم اونا دی‌وی‌دی پلیر داشته باشن؟
این حرکات بیشتر به نظرم نمادین‌ه.. وگرنه اگه موجودات فضایی آمار ما رو داشته باشن، که خیلی بیشتر از یه لوح، اطلاعات دارن. اگه آمار ما رو ندارن هم نمی‌تونن بفهمن گریه‌ی نوزاد و رعدوبرق یعنی چی احیانا /-:
آیکون خدایا توبه!
ست تصویرسازی ذهنی من رو خوندین؟
نه هنوز
میخونم حتما
فرزانه جان،من باهاشون
صحبت کردم.موجودات
باحالی هستن......
نه عزیزم اینا اهل
جنگ واینانیستن
که......مهربونن
باور کن..
یاحق...
واقعا ممنون ازتون این پست خیلی واسم جالب بود
کار خاصی نکردم
از ویکی پدیا استفاده کردم
چقد جالب بود.
یاد انیمیشن آدم فضاییها مامان میخوان افتادم.
من که دوسشون دارم
چ جالب اگه موجودات فضایی واقعا باشند و من بتونم ی روزی ببینمشون به یکی از ارزوهای بچگیام میرسم
ی کارتونی بود اسمش یادم نیس ولی أدما با ادم فضایی ها میجنگیدن :)
خیلی جالب بود جناب اسحاقی...فقط اینکه من این شعر سعدی رو هر وقت میشنوم یا میخونم اعصابم به هم میریزه... چیزی متضاد نسبت به آدمای اطرافم
بعد از مدت ها دوری از اینجا اومدم بگم:
سلاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام
پسرم من که نگران خودم نیستم. تو پستم گفتم که من کاملا آماده سفر ابدی هستم. نگران شماها هستم
اما مدیونی اگه من مردم برام گل گلایول بیاری. یا لیلیوم بیار یا هیچی (آیکون یه مرده پر توقع)