مبادا لامبادا

میز تلوزیون ما توی اتاق بابا بود و وقتهایی که بابا خانه نبود ما می نشستیم پای ویدیو ...

مدتها بود که رفیقم از من قول گرفته بود هر وقت کسی خانه ما نبود به او خبر بدهم تا یک شوی باحال بیاورد با هم ببینیم .

بارها تعریفش را کرده بود . می گفت اسمش لامباداست

می گفت به عمرت همچین چیزی ندیده ای ...

این رفیقم صمیمی ترین دوستی بود که داشتم .

هیچ چیز مخفی با هم نداشتیم و راز مگویی بینمان نمانده بود .

با هم پیمان برادری بسته بودیم .

او تنها کسی بود که می دانست ما توی خانه مان ویدیو داریم .

.

غروب بود که بابا اینا رفتند شب نشینی و من به بهانه درس خواندن ماندم خانه

قرار بود رفیقم لامبادا را بیاورد با هم ببینیم

می دانستم که یکی دو ساعت بیشتر وقت نداریم .

رفتم سراغ رفیقم اما برادرش فیلم را داده بود به کسی

سوار دوچرخه شدیم و کلی پا زدیم تا رسیدیم خانه دوست برادرش

کلی هم منتظر نشستیم تا طرف آمد .

رفیقم فیلم را قایم کرده بود زیر پیراهنش و چنان با سرعت و وحشت رکاب می زدیم که انگار گرگ دنبالمان کرده است . وقتی به خانه رسیدیم نای حرف زدن نداشتیم .

فیلم را توی ویدیو گذاشتیم . آخر فیلم بود ...

باید می زدیم بیاید اول فیلم .

خنده دار نیست ؟

پنج دقیقه طول می کشید و کلی صدای قار و قور از خودش در می آورد تا بیاید اول فیلم ...

حلقه بدشانسی هایمان وقتی تکمیل شد که برق رفت

برق رفت و در حسرت لامبادا ماندیم .

شروع کردیم به فحش دادن به زمین و زمان و شانس گندمان

و تازه آنوقت بود که فهمیدم چه غلطی کرده ام .

اگر برق نمی آمد ؟

اگر وقتی که بابا اینا برگشته بودند برق می آمد و فیلم توی ویدیو می ماند چه خاکی به سرم

می کردم ؟ اگر بابا می فهمید ؟

فکرهایمان را ریختیم روی هم و سرآخر به این نتیجه رسیدیم که باید فیلم را هرطور شده از توی ویدیو در بیاوریم . ویدیو را بستیم توی چادر شب و رفتیم سوار دوچرخه هایمان شدیم و ده تا خیابان رکاب زدیم تا رسیدیم به خانه خاله رفیقم که آنجا برق داشتند . 

رفیقم رفت توی خانه و ویدیو را هم برد و چند دقیقه ای برگشت و باز هم مثل دیوانه ها رکاب زدیم تا قبل از برگشتن بابا اینا به خانه رسیده باشیم .

شکر خدا هنوز نیامده بودند ولی برق آمده بود .

رفیقم گفت : می خوای تا نیومدن بریم و لامبادا رو ببینیم ؟

و من گفتم : من غلط بکنم ....

و حسرت دیدن این لامبادای لامصب تا سالها بعد که اولین کامپیوترم را خریدم به دلم ماند و وقتی که لامبادا را دیدم دو دستی بر سرم کوبیدم که به خاطر دیدن چه چیزی اینهمه زجر کشیدم .

+ به شیوه داستان های باور نکردنی باید بپرسم فکر می کنید این ماجرا واقعی بود ؟

بله این ماجرا واقعی بود ولی برای من اتفاق نیفتاده بود .

چیزی شبیه این داستان برای یکی از دوستانم اتفاق افتاده است که البته به جای لامبادا فیلم دیگری توی ویدیو آنها گیر کرده بود به مراتب خطرناک تر ...

یک وقت هایی مثل امشب مغز آدم هنگ می کند

همینطور بی دلیل و الکی

هرچه فکر می کنی کلمه مناسب پیدا نمی کنی و جمله ها به هم جفت و جور نمی شوند .

دوست داشتم این داستان را زیباتر تعریف کنم که نشد .

یک وقتهایی مثل امشب زمین و آسمان دست به دست هم می دهند تا تو به خاطر قول مردانه ای که آخر پست قبل داده ای ، صدبار آرزوی نامرد بودن کنی .