شماره یک : 

---

وبلاگ چارو را مامانگار عزیز معرفی کردند . 

این وبلاگ دو نویسنده دارد . آقا مجید و آقا نادر دو همکار قدیمی هستند که یکی در ایران و دیگری آنسوی مرزها زندگی می کند . 

بهانه معرفی این وبلاگ ٬ پست آخر آن بود با عنوان  ( گلابی های وحشی ) 

پستی که به رغم طولانی بودن آنچنان زیبا و محشر نوشته شده که خواننده را با خواندن چند سطر اول با خودش تا آخر داستان می برد . 

متاسفانه  افتخار آشنایی با این دو نویسنده عزیز را ندارم  اما  از کامنتهای پست اینطور دریافتم که آقا نادر ٬نویسنده پست در بستر بیماری هستند .  

مطمئنم  که از خواندن این پست لذت خواهید برد  و شاید کامنتهای شما دلگرمی بزرگی باشد برای نادر عزیز که با وجود کسالت  ٬ بیشتر برایمان بنویسند . 

  

شماره دو : 

---

 نامه هایی به باران  را دانیال می نویسد . نامه هایی از یک پدر احساساتی برای فرزند هنوز زاده نشده اش ...

راستش از خواندن چند پست آخر لذت بردم و در اولین فرصت  تمام پست هایش را خواهم خواند . این سبک نامه نگاری و ارزش و احترامی که دانیال برای پسرش قائل می شود قابل احترام است . فکر می کنم این نامه ها ارزش خوانده شدن را داشته باشند . 

 

شماره سه : 

---

برای خودم  وبلاگیست که یک همزبان می نویسد . همزبانی آنسوی مرزها شاید با دردها و مشکلاتی چندین برابر ما ... 

این خانم  ساکن افغانستان هستند و  از روزمرگی هایشان می نویسند .  

خواندن عباراتی که شاید ما ایرانی ها کمتر استفاده کنیم اما خیلی درست تر و فارسی تر از عبارات ما هستند و تصور  گویش شیرین  انسانی که این کلمات را نگاشته  است  حداقل برای من  بسیار جذاب است . 

همه ما می دانیم که تصور عامه مردم از همزبانان و همسایگان افغان ما تصور درستی نیست . 

شاید این دوستی مجازی  مقدمه ای باشد برای اینکه خواهران و برادران افغان هم بدانند   

ایرانی هایی هم وجود دارند که خیلی بهتر از تصورات آنها هستند .