life یعنی زندگی

اردی بهشتی یا همان اردی معروف از معدود وبلاگ نویس هاییست که با وبلاگشان زندگی می کنند  . یعنی نوشتن وبلاگ بخشی از زندگی آنهاست .

این را از اسم وبلاگش هم می شود فهمید :

life درست مثل خود زندگی 

اردی بدون هیچ ادعایی روزمره هایش را با کلمات و تصاویر قاب می کند و هر شب می فرستد روی آنتن و خوشی ها و غم هایش را با شما شریک می شود .  با اینکه از بین صدها تصویری که هر روز از زندگیش منتشر کرده است حتی یکبار هم صورتش را ندیده اید و بعد از اینهمه وقت حتی اسم واقعی او را نمی دانید اما چه تفاوتی دارد ؟ خیالتان راحت است که یک دختر اردی بهشتی با احساس و سرزنده  هست که هر شب پست جدید می گذارد . بلاگستان اینروزها آدم مثل اردی کم دارد و  اگر دیدید وبلاگ نویسی هر روز دارد پست می گذارد و مدام دارد فعالیت می کند باید نگرانش بشوید چون حتما مشکلی دارد . اما اردی از معدود وبلاگ نویس هاییست که اگر روزی پست جدیدی از او ندیدید باید نگرانش بشوید .

اردی به نظرم بهترین نمونه روزانه نویسی وبلاگی است . وبلاگ او مثل دفترچه خاطرات یک دختر خانم خوش خط می ماند که اتفاقات هر روز را جزء به جزء توی دفترش یادداشت می کند تا بعدها یکروز سر فرصت بنشیند و مرورشان کند و این خاصیت آدمهای خاطره باز است . اصراری به این ندارد که پستش خیلی بماند و خیلی ها آن را بخوانند . هر وقت که احساس نوشتن کند دوباره می نویسد و پست جدید می گذارد  . و این نشانه آدم هاییست که به قلم ایمان داند . آدمهایی که نوشتن بخشی از وجودشان شده است و باید در هر شرایطی بنویسند . چه وقتهایی که بی حوصله اند و چه زمانی که غمگین هستند چه زمانی که خوشحالند و چه زمانی که هیچ حس و حال خاصی ندارند ناچارند بنویسند .نوشتن برای آدمهایی از این دست درست مثل خوردن و آشامیدن است و نمی توانند ترکش کنند .

اردی لااقل برای من یک دوست بامعرفت و بی توقع است . شاید خیلی کم به وبلاگش سر بزنم و اصلا هم کامنت نگذارم اما مطمئنم که تمام پست های مرا می خواند و اکثرا هم نظر می دهد .

اردی بهشت  امسال دوست داشتم برای تولدش یک تشکرنامه مفصل بنویسم بابت محبتش طی  این چند سال دوستیمان که بداند چقدر برایم عزیز و قابل احترام است اما روز تولد اردی بین شلوغی ها و جشن تولدهای اردیبهشت امسال فراموشم شد .

وقتی یکنفر اسمش را می گذارد اردیبهشتی یعنی برای ماه تولد و روز تولد و کلا برای تولدش اهمیت قائل است . راستش از خودم خجالت کشیدم که  نه تنها برایش چند خط تشکر نامه ساده ننوشته ام بلکه حتی تولدش را هم تبریک هم نگفته ام .

اردی جان 

با چند روز تاخیر تولدت مبارک

کوتاهی مرا ببخشید لطفا ...