شبا که ما می خوابیم ...

ساعت حدود یک شب است که باجناقم زنگ می زند

با صدایی نگران می پرسد : تو خونه پول داری ؟

- چقد ؟

تنها سوالی که می توان بپرسم همین است .

و بعد تازه متوجه وضعیت می شوم که چرا باید ساعت یک شب نگران ازسوال من بپرسد و پول بخواهد ؟

- چی شده ؟

- می گوید : چپ کردم . ماشین داغون شد بابک

می گویم : فدای سرت . خودت خوبی ؟

می گوید : گردنم درد میکنه

- کجایی ؟ بیام دنبالت ؟

- می گوید : نه دارم با جرثقیل ماشین رو میارم . پول داری ؟

طاقت نمی آورم . خواهر خانمم اگر بفهمد شوهرش تصادف کرده تا زنده نبیندش سکته را زده است . آرام و بی صدا ماشین را از پارکینگ بیرون می برم . قرار بود جرثقیل ماشینش را ببرد تا نمایندگی اما این وقت شب کجا باز است . زنگ می زند که دارند به سمت خانه می آیند . بر می گردم و درست جلوی در پارک می کنم .

خدا را شکر اتفاق بدی نیفتاده است . ماشین چند میلیونی آسیب خورده اما حال باجناق خوب است .

خواهر خانمم گریه می کند . سعی می کنم آرامش کنم . با صدای بیرون رفتن ماشین من دلش آشوب شده و حس ششمش گفته که اتفاق بدی افتاده . گوشی را نشانش می دهم و صدای باجناق را برایش پلی می کنم تا خیالش راحت بشود که زنده است .

جرثقیل ماشین را می آورد توی پارکینگ و برای 16 کیلومتر 80 هزار تومان پول می گیرد . باجناق اعصابش خرد شده . دارد به کامیونی که با تغییر مسیر ناگهانی این بلا را سرش آورده بد و بیراه می گوید و نگران است که ماشین انقدر داغون و خراب شده است .

باز هم می گویم : که فدای سرت . اگر خدای نکرده بلایی سرت میومد چیکار می کردی ؟ هزاری از این پول ها میاد و میره . جونت سلامت .

و تا ساعت سه صبح همینطور از تصادف می گوید .

وقتی توی ماشین جلوی در خانه منتظر آمدن باجناق و جرثقیل بودم یک ماشین نیروی انتظامی پیچید توی کوچه و احتمالا به وضعیت پارک کردن ماشین مشکوک شد . با سرعت انگار که دزد گرفته باشند خودش را رساند کنار ماشین . شیشه سمت شاگرد را پایین دادم و شب به خیر گفتم . با چراغ قوه نور انداخت توی صورتم . حس بدی داشتم . انگار که جرمی مرتکب شده باشم . اما برخورد بدی نکردند . حتی اجازه نداد توضیح بدهم که این ساعت شب توی ماشین چکار می کنم . شب به خیر گفت و دنده عقب گرفت و دور شد .قیافه ام لابد به خلافکارها نمی خورده  ولی سر کوچه ایستادند تا مطمئن بشوند . پیاده شدم . کلید انداختم توی قفل در پارکینگ و اینجا بود که ماشین نیروی انتظامی از کوچه خارج شد .

همیشه از بدی ها و نقطه ضعف های پلیس گفته ایم . از برخورد بدشان با مردم . از اینکه همه را به چشم مجرم و خلافکار می بینند . از اینکه گیر الکی می دهند . اما باید کمی هم منصف بود . در هر قشر و صنفی آدم بد و خوب هست .

باید از پلیس متشکر باشیم . من سابقه خدمت در نیروی انتظامی را داشته ام . کار سخت و طاقت فرسا و روح آزاری است . بدون تعطیلی بدون مرخصی با استرس و فشار عصبی زیاد .

باید از پلیس های خوب ممنون باشیم .

باید از همه پلیس ها ممنون باشیم که با تمام نواقصشان اگر نباشند معلوم نیست آدم های روانی و مشکل دار چه بلایی سر مردم بیاورند .

امنیت حس ارزشمندی است که بودنش را مدیون پلیس هستیم .

باید ممنون پلیس هایی باشیم که با حقوق نه چندان مکفی در سرما و گرما و در ساعاتی که ما مشغول تفریح و استراحت هستیم برای آرامش و امنیت ما زحمت می کشند .

پلیس هایی که شرافتمندانه خدمت می کنند تا ما راحت زندگی کنیم .

باید منصف باشیم و قدردان آدم هایی که حس خوب امنیت را به ما هدیه می کنند .