بیست و چهارم دی ماه

سال قبل چنین شبی آخرین شب عمر دنیایی پدرم بود .

چند وقت پیش توی کامنتهای جوگیریات از روز بیست و چهارم دی ماه به عنوان یک روز لعنتی یاد کردم و دوستی محترمانه به من گفت اینروز روز تولد فرزندش بوده و عزیزترین روز عمر اوست .

امشب قصد ندارم با بازگو کردن خاطرات آن روز کامتان را تلخ کنم .

خودخواهی محض است تصور اینکه تلخ ترین روز عمر من باید تلخ ترین روز عمر شما هم باشد .

فقط به عنوان یک دوست یا برادر که اتفاق تلخ فوت پدر را تجربه کرده است دوست دارم به شمایی که سایه حضور پدر را بالای سرتان دارید چند تا سفارش کنم که اگر دوست داشتید همین امشب انجامشان بدهید .

سفارشی مثل توصیه یک سرباز در حال ترخیص به سرباز صفری که آمده است آموزشی

مثل سفارش روز اول مهر یک شاگرد کلاس دومی به شاگردهای کلاس اول

مثل سفارش یک همکار با چند سال تجربه به کارمندی که تازه استخدام شده است

سفارشی که مطمئن هستید از سر خیرخواهی است و تجربه

ولی اینکه انجامش بدهید یا نه به خودتان مربوط می شود :

لطفا همین حالا

همین الان که دارید این پست را می خوانید بروید پیش پدرتان 

اگر نزدیک شما نیست یک زنگ به او بزنید و صدایش را بشنوید .

حرف که می زند صدایش را گوش کنید . صدای نفس هایش را و سعی کنید آهنگ تک تک کلمات و گرمی همه نفس هایش را توی ذهنتان ثبت کنید . 

از صحبت های عادی او با گوشی فیلم بگیرید .

از همین سلام و احوال پرسی های معمول . عکس هم خوب است ولی فیلم خیلی بهتر است .اینطوری  آدم صدای بابایش بهتر یادش می ماند . 

همین فردا یک قرار دوتایی با بابایتان بگذارید و به او بگویید چقدر برایتان عزیز است و دوست داشتنی . اگر مقدور نیست اسمس بزنید و بگویید که چقدر دوستش دارید . اگر چیزی هست که می خواسته اید به او بگویید و گذاشته اید برای روز مبادا همین فردا به پدرتان بگویید . فکر کنید فردا روز مباداست . محکم بغلش کنید و محکم ببوسیدش . به صورتش به چشمهایش به موهایش دست بکشید و سعی کنید با تک تک اعصاب لامسه چین و چروک های صورتش را به خاطر بسپارید .

شمایی که از نعمت داشتن پدر محروم نیستید متوجه نمی شوید این اتفاقات ساده چقدر لذت بخش هستند و چقدر حیاتی و برای کسی که بابایش فوت کرده حتی خیال اینها چه آرزوهای محال و چه حسرت های بزرگی همراه دارند .

به پاس رفاقتمان قسمتان می دهم

همین حالا بروید دست بابایتان را بگیرید . محکم فشار بدهید و ببوسید ...

از صمیم قلب دعا می کنم هیچ وقت تجربه تلخ من در روز بیست چهارم دی ماه سال 92 برای هیچ کدامتان تکرار نشود . اگر پدر و مادرتان در قید حیات هستند آرزوی سلامتی و طول عمر برایشان دارم و اگر مثل بابای من از این دنیا رفته اند شادی روحشان را آرزو می کنم .

شب به خیر ...