no iranian

ایستاده بود جلوی پیشخوان هتلی سه ستاره در پاتایا و داشت با انگلیسی نیم بندی که یاد گرفته بود داد می کشید : وای آی کنت اینتر ؟ آی کن . خیلی خوبم آی کن . مسئول پذیرش که حسابی مستاصل شده بود زنگ زد به مدیر هتل . مدیر که یک تایلندی مسن اتو کشیده بود با لبخندی بیزنسمنی از مسئول پذیرش خواست که کنار برود . نگاهی به پاسپورت مرد جوان انداخت و او هم مثل مسئول پذیرش با احترام گفت : no iranian .

پسرک گفت : وای ؟ 

مدیر هتل با همان لبخند مصنوعی پسر جوان را به انتهای لابی هدایت کرد و دکمه آسانسور را زد . در که باز شد با دست طوری که پسرک ببیند به دیوار نوشته اتاقک آسانسور اشاره کرد . با چاقو روی دیوار نوشته بودند : یادگاری از بچه های نازی آباد و برای اینکه کار از محکم کاری عیب نکند زحمت ترجمه انگلیسی هم کشیده بودند : nazi abad kids.