...

یک

***

چند روز پیش یکی از اقوام برای کاری رفته بود یکجایی اطراف تهران .

موقع گذشتن از خیابان با ماشینی تصادف کرد . توی ماشین به خانواده اش زنگ زد و گفت که تصادف کرده و دارد به فلان بیمارستان می رود . اما توی بیمارستان به خاطر ضایعه مغزی فوت کرد .جزء میهمانان عروسی ما بود . چون اصالتا کاشانی بودند توی شهر خودش تدفین شد و مراسم هم توی همان شهر برگزار شد و فردا بعد از ظهر قرار است در مسجد محله ما هم مراسم ختمی برایش برگزار شود .

امروز برای یک کار بانکی رفته بودم همان جایی که آن بنده خدا تصادف کرده بود . موقع عبور از جلوی گورستان شهر دیدم که یک عالمه ماشین ایستاده اند و دیدم که چند نفر سیاه پوش هم دارند به سمت سالن تطهیر می روند . یکهو یادم افتاد که این گورستان همان جایی است که بابا بزرگ را در آنجا شستند و جواز دفن صادر کردند .

یاد پیرمرد آذری افتادم که بابا بزرگ را شست و چقدر دوست داشتم یکروز که سرم خلوت بود دوباره بروم و با او صحبت کنم . پیرمرد چهره نورانی و شخصیت جالبی داشت . صدای ضبط ماشین زیاد بود و من هم توی ترافیک بودم . یک آقایی بود که احتمالا از صاحبان عزا بود و به شدت متاثر . طوری که نمی توانست راه برود و دو نفر زیر بغلش را گرفته بودند و او را که زار زار گریه می کرد به سمت سالن تطهیر می بردند .

چقدر این صحنه ها برایم آشنا بود . تا همین چند سال پیش من هم مثل همه مسافران ماشین های توی ترافیک شاید از سر کنجکاوی به این عزاداران نگاه می کردم و حال و روحم صد و هشتاد درجه با آنها فرق داشت . اما توی همین سه سال گذشته انقدر این صحنه ها برای عزیزانم تکرار و تکرار شده که ناخوداگاه صدای ضبط را کم بکنم و به احترام عزیزانی که دیگر نیستند کمی بغض کنم ...

دو

****

تازه از میهمانی برگشته ایم . امشب جشن تولد آقا رادین بود و مانی جانم با لباس باب اسفنجی اش توی میهمانی می درخشید . مهربان با ناراحتی می گوید : خاله زهرا هم مرد .

حالا دیگر برنامه فردایمان تکمیل شد . یک ناهار دور همی با چند تا از بچه ها و بعد مجلس ختم همان فامیلی که در شماره یک عرض کردم و بعد هم باید برویم خانه خاله زهرا .

خاله زهرا خاله آقا ولی بود . یکجورهایی بزرگ خاندان حساب می شد .

پیرزن را اولین بار در مراسم خواستگاری دیدم . آقا ولی به نشانه احترام او را هم دعوت کرده بود و او هم برای اینکه ثابت کند بزرگ خاندان است موقع تعیین مهریه هی چوب لای چرخ ما می گذاشت .

بعد از مراسم عروسی دیگر تا همین چند ماه پیش موقع مراسم آقا ولی ندیدیمش . بنده خدا چقدر عزت و احترام برایم می گذاشت و مدام تشکر می کرد از اینکه ما دامادها مثل پسر برای آقا ولی بودیم و ...

مهربان را کلافه کرده بود از بس به طرز بچه داری و شیر دادن و بغل کردن و خواباندن مانی گیر داده بود و توصیه های بزرگانه کرده بود . چند روزی بیمارستان بستری بود . می خواستیم برویم ملاقات اما چون در بخش مراقبت های ویژه بود اجازه نمی دادند . یک بنده خدایی توی مراسم آقا ولی می گفت : کار خدا را می بینی ؟ آقا ولی با پنجاه سال سن می میرد و خاله پیرش سر و مر و گنده دارد راه می رود . فکر کنم همان بنده خدا چشمش زد . چون خاله زهرا خدا بیامرز اصلا شبیه کسانی نبود که مرگ نزدیکشان است . اینگونه بود که یکی دیگر از مهمانان عروسی ما هم خط خورد ...

سه

****

برای شادی روح همه عزیزان درگذشته فاتحه بفرستید لطفا ...