شماره پانزده : برای آقا کیوان

نوروز سال 85 بود . خدمتم تازه تمام شده بود و دنبال کار می گشتم .

کوروش تمدن از طریق یکی از آشنایانش شرکتی را در یکی از شهرک های صنعتی به من معرفی کرد و من برای مصاحبه رفتم . آقا کیوان آدم تحصیلکرده ای نبود اما خدای کارهای فنی به حساب می آمد .

کارخانه یا بهتر است بگوییم کارگاهی که در آن مشغول به کار شدم قطعات یخچال تولید می کرد . آقا کیوان و برادرش خودشان کار را استارت زده بودند و انقدر سعی و خطا کردند تا کار شروع شد و بعد هم برای گسترش کارگاه و خرید ماشین آلات با چندنفر شریک شدند . برادر آقا کیوان در اثر بیماری فوت کرده بود و آقا کیوان بین شرکایی که تعدادشان زیاد بود و هرکدام برای صاحب شدن کارخانه دندان تیز کرده بودند تنها افتاده بود .

آقا کیوان عملا مدیر کارخانه بود . اولین کسی بود که در را باز می کرد و آخرین نفری بود که از کارخانه خارج می شد . آقا کیوان اما هم با من و هم با کارگرها رفیق بود . ریاست نمی کرد رفاقت می کرد . آقا کیوان خیلی مرد بود خیلی

کار کردن برای آقا کیوان یکجور ادای دین بود . از حقوق کم ناراضی نبودی . از ساعات زیاد کار هم همینطور . از اضافه کاری و سر کار رفتن در روزهای تعطیل هم همینطور . بس که آقا بود و محشر

فشار شرکا روز به روز زیاد تر می شد و بالاخره آقا کیوان با قهر و دلخوری سهمش را فروخت و از کارخانه رفت .

بعد از رفتن آقا کیوان عملا بیشتر وظایف او به من محول شد . کلید های کارخانه را به من دادند و استخدام و اخراج و مرخصی کارگرها هم به من سپرده شد و از همه مهم تر حقوقم سه برابر شد . اما با این وجود کار دیگر لذت سابق را نداشت . با رفتن آقا کیوان دل و دماغی برای کار نبود . یکسال با آن روسای خسیس کجدار و مریز طی کردم و سر آخر با اینکه کاری نداشتم به بهانه پیدا شدن کار جدید از شرکت استعفا دادم .

آقا کیوان یکی از اقلیت های دینی بود . خیلی هم اهل ایمان و مناسبات دینی نبود اما به واقع در عمرم کمتر انسانی مثل او مهربان و دلسوز دیده ام . آقا کیوان از آن آدم هایی بود که بعید می دانم خدا دلش بیاید او را به جایی غیر از بهشت بفرستد .

توی فیس بوک با هم دوستیم . چند سال در ترکیه بودند و به تازگی به آمریکا رفته اند .

شک ندارم آقا کیوان با آن شم قوی فنی و آن دل مهربان خیلی زود در آمریکا هم کسب و کاری پر رونق برای خودش دست و پا می کند و مطئنم که کارگرهای کسب و کار جدیدش هم مثل من شیفته اخلاق و رفتار انسانی او خواهند شد .

پانزدهمین پست بهمن ماه برای آقا کیوان عزیز

که بهترین رئیس تمام سال های عمر من بوده و هست و احتمالا خواهد بود .