با تشکر از خانواده محترم رجبی

مشغول صحبت با باجناق بودیم و بحثمان کشید به اینکه آدم ها موقع عصبانیت کارهایی می کنند که بعدا پشیمانی به بار می آورد . بعد هم مثال آوردم از سریال زیر تیغ که پرویز پرستویی ، آتیلا پسیانی را هول داد و او سرش به کمد خورد و مرد و بعد هم با حسرت می گویم عجب سریالی بود زیر تیغ . باجناق یکی از سریال های در حال پخش را نام می برد و می گوید که حتما تماشا کن که این هم خیلی محشر است و من هم می گویم اصلا حوصله تماشای سریال های تلوزیون را ندارم .

چند روزیست که شبکه دو مجددا دارد سریال خاطره انگیز خانه سبز را نشان می دهد .

سریالی که با آن دیالوگ به یاد ماندنی و صدای محشر خسرو شکیبایی شروع می شود :

به نظر من یه خونه هرجایی میتونه باشه. میتونه بالای یه ساختمون بلند باشه. میتونه تو یه کوچه قدیمی که زیر یه بازارچه ست باشه. میتونه بزرگ، یا میتونه کوچیک باشه. میتونه برای هر کس مفهومی داشته باشه، یا هر رنگی داشته باشه. میتونه به رنگ آجر یا به رنگ شیشه و سنگ باشه.میتونه به رنگ قرمز یا به رنگ… ولی به نظر من، یعنی بهتره بگم ما معتقیدم خونه هر چی که باشه باید سبز باشه. بله سبز و همیشه سبز .

برای ما که سریال خانه سبز رو دیدیم تماشای مجددش بدون شک پر از حس خوب نوستالژی و خاطره است . البته من همسران رو بیشتر دوست داشتم . نمیدونم چرا ولی همسران بیشتر به دلم می نشست . شاید به خاطر اینکه از علی کوچیک ما توی خانه سبز خوشم نمیومد و بازیش و دیالوگهاش خیلی  مصنوعی بود . با این که حوصله تماشای تمام قسمت اول رو نداشتم ولی از دیدن دوباره خانه سبز واقعا لذت بردم . مخصوصا وقتی خسرو شکیبایی و حمیده خیر آبادی و مسعود رسام دیگه نیستند و همین نبودن این هنرمندهای عزیز یه حس و حال عجیبی به سریال میده .

خانواده محترم رجبی ساکن سعادت آباد هستند . در فاصله چندین سال اسم این خانواده در تیتراژ پایانی سریال های "همسران " ، " خانه سبز " ، " سیب خنده " و " دنیای شیرین "  بصورت مداوم تکرار می شد  . خانواده محترم رجبی به خاطر دوستیشون با شادروان مسعود رسام منزل شخصیشون رو در اختیار گروه فیلمبرداری قرار می دادند و به خاطر جمله مشهور " با تشکر از خانواده محترم رجبی " اسمشون سر زبون ها افتاد و به شهرت رسیدند و هنوز هم که هنوزه توی لطیفه ها و متن های طنز از خانواده محترم رجبی تشکر میشه .

نکته جالب اینجاست که مردم با چه دقتی سریال ها رو تماشا می کردند و حتی تماشای اسامی عنوان بندی ها رو هم از دست نمی دادند . این مساله یا به محبوبیت تلوزیون مربوط بود یا محدودیت مردم برای تماشای فیلم و سریال .

اون موقع این همه شبکه ماهواره ای وجود نداشت و شاید مردم هم حق انتخاب دیگه ای نداشتند ولی از حق نگذریم تلوزیون اون سال ها خیلی خیلی محبوب تر از امروز بود .