مرسی خندوانه ، ممنون رامبد

اولین بار اسم خندوانه را در یکی از مقالات مجله سروش خواندم . مصاحبه ای کرده بود با محمد صوفی تهیه کننده رادیو هفت و این دو برنامه را با هم مقایسه کرده بود که کدامیک پر مخاطب تر و برای بینندگان جذاب تر است .

راستش تا آنروز اسم شبکه نسیم را هم نشنیده بودم و چون عنوان مقاله یکجور حس رقابت بین این دو برنامه ایجاد می کرد و من هم شدیدا طرفدار رادیو هفت بودم یکجورهایی حتی احساس منفی به خندوانه داشتم .

اینها گذشت تا همین چند وقت پیش و داستان رقابت بین ژوله و حیایی .

انقدر نقد و متن و طرفداری شنیدم و خواندم که کنجکاو شدم ببینم این خندوانه اصولا چی هست ؟

یک دستگاه ست آپ باکس خریدم  و مشتاق رقابت استندآپ کمدی شرکت کنندگان بودم که ماجرای منا پیش آمد و خندوانه پخش نشد .

در حقیقت امشب اولین باری بود که خندوانه را می دیدم .

قاعدتا به عنوان یک بیننده نوپا نمی توانم اظهار نظر جامعی داشته باشم اما فضای برنامه رامبد جوان یک فضای تازه بود . فضایی که مشابهش را در هیچ برنامه دیگری در صدا و سیمای جمهوری اسلامی نمی شود دید .

امشب میهمانان خندوانه خانواده  شهدای اقلیت های دینی بودند .

رامبد جوان با هنرمندی ، شیعه و سنی و ارمنی و آشوری و زرتشتی را کنار هم نشانده بود و صحنه ها ی تاثیر گذاری خلق کرد .

هرچند برنامه امشب خیلی شاد و خنده دار نبود و گاهی حتی بغض و اشک بیننده را در می آورد

هرچند شاید مهمانان این برنامه خندوانه به سفارش مسئولان و یا به دلیل حال و هوای غمناک اینروزهای ایران دعوت شده بودند

هرچند جای سایر اقلیت های دینی مثل کلیمی ها در بین میهمانان برنامه خالی بود

شاید یک همچین برنامه ای برای تلطیف حرف و حدیث های سیاسی حول و حوش خندوانه  لازم بود

و شاید به هر دلیل و علت دیگری که ممکن است این برنامه و این مهمان ها با معیارها و اهداف برنامه خندوانه همخوانی نداشته باشند

اما باید اذعان داشت که با تمام این فشارها این انتخاب ، انتخاب فوق العاده ای بود .

در روزگاری که قریب به اتفاق همسایگان ما درگیر جنگ و ناآرامی هایی هستند که ریشه اش مذهب و فرقه و اعتقاد و قومیت است باید به رامبد جوان آفرین گفت که آدمهایی را با اعتقادات مختلف کنار هم نشاند و یادآوری کرد که به جای فکر کردن به اختلافات می شود به اشتراکات فکر کرد . به جای اینکه به بهانه زبان و قومیت و دین از هم فاصله بگیریم می شود به بهانه (میهن ) به بهانه (با هم بودن) و به بهانه شادی و لبخند با هم مهربان تر باشیم .