دور همی های کرگدنی ...

دیشب منزل شهریار مهمان بودیم . 

خیلی وقت بود که دلتنگ دیدن روی ماه محسن باقرلو بودم ولی حال بدش و امتحانات مهربان و همین خرده بهانه های روزمره مانع میشد که دیداری تازه کنیم . 

بالاخره دیشب حاج آقا را زیارت کردیم و حسابی هم مزاحم شدیم ... 

موقع پارک کردن ماشین هم طوری ماشین را جا کردیم توی ماشین ها که شب هنگام بهانه ای داشته باشیم برای ماندن و پیش شهریار خفتن ... 

این پیش که می گویم نه اینکه منظورم منزل و خانه شهریار باشد ها نه ... 

منظورم دقیق پیش شهریار است  

یعنی دقیقا بغل بغل

ای جان ...   

القصه  

برای اینکه خیالتان را راحت کنم هم عرض می شود یک موجود دراز عینکی تا صبح عین عقاب بالا سر ما مواظب ما بود تا دست از پا خطا نکنیم و نشد که بشود تا این عشق  مرید و مرادی یک ثمره ای هم از خودش داشته باشد متاسفانه ...

 این دور همی ها هزار خوبی دارد  

و یکی از آنها  زیارت دوستانی است که قبل ترها نوشته هایشان را خوانده و دیده ایم اما زیارت روی ماهشان را مجالی نبوده است . 

دیشب سه تا بلاگر و دو دوست گل را برای اولین بار ملاقات کردیم ... 

کابوی آلن عزیز دیشب مهمان شهریار بود و افتخار دادند و توی آن ترافیک لعنتی قبول زحمت فرمودند و تشریف آوردند منزل شهریار  

این آقا آلن از نیکان روزگار است و به شخصه خیلی دوست داشتم ببینمش  

تصور می کردیم یک هفت تیر کش کل و کثیف باشد توی مایه های کلینت ایستوود  

با این چکمه های مهمیز دار و یک هفت تیر نقره ای به کمر و یک سیگار برگ گوشه لب 

اما کلا با تصورات بنده فرق می کردند و خیلی تر و تمیز بودند و جای برادری خوش بر و رو  

آلن طبق گفته خودش اولین بار بود که از حالت مجازی خودش را واقعی کرده بود 

امیدوارم اذیت نشده باشد و دفعه آخرش هم نباشد .  

پوریا هم برای اولین بار بود که می دیدم . هرچند قبلا با هم تلفنی حرف زده بودیم و عکسش را هم دیده بودم .  

پوریا اخوی جناب مهدی پژوم عزیز هستند و اگر به ز برادر نباشند  

چیزی کم از او ندارد در خوبی و صفا  

پوریا می گفت ریخت و قیافه بنده با تصوراتش خیلی متفاوت بوده است و انتظار داشته یک آدم متشخص لاغر اندام مو بلند سیبیل قیطانی را ببیند در قالب کیامهر باستانی  

خب من هم جای او بودم با دیدن یک هیکل ۱۸۵ سانتی مملو از گوشت و دمبه می خورد توی ذوقم و حرف نمی زدم لام تا کام ...   

الغرض زیارت مهدی پژوم عزیز  و اخوی ایشان آقا پوریا و دوست ایشان آقا رضا ٬افتخاری بود که به بهانه دورهمی منزل شهریار نصیب بنده شد . 

و بالاخره بی تا بانوی عزیز (مسافری از هند) که قبل ها وبلاگ ایشان را می خواندم هم به همراه خواهرشان مائده خانوم تشریف فرما شدند و زیارتشان کردیم هرچند که جای شراگیم عزیز خیلی خالی بود . 

خدا رو شکر شهریار دیشب خیلی خوب و سرخوش احوال بودند و جز یک آسیب دیدگی جزئی از ناحیه کتف چپ هیچ مورد و مشکلی هم ندارند و به شکر خدا هم امروز این پست زیبا را رونمایی کردند که خودش گواهی است بر مدعای ما ...

الغرض جایتان خالی بود دیشب و شما هم اگر جای بنده بودید نمی رسیدید جواب کامنتهای پست قبل را بدهید ... 

پی نوشت : 

رفیق با مرام قدیمی ما کورش یک پست نوشته است  

و شرمنده ام کرده با یادآوری یک خاطره خوب  

این پست کورش تمدن را بخوانید و ببینید دنیا گاهی اوقات چقدر کوچک است ...