کاشکی آدمها ...

 

- 

گاهی دلم برای محبت های خالص قدیمی تنگ می شود 

آن زمانهایی که مردم برای دردهای هم مرهم بودند 

آن زمانهایی که یک جهان پهلوان راه می افتاد توی بازار و انقدر حرفش برو داشت که پول جمع کند برای آدمهای بی چیز و بی بضاعت 

آن زمانی که یک ریش سفید توی یک محله ٬ کار کمیته امداد را می کرد ... 

چند وقت پیش پستی خواندم با این مضمون :  

توی یکی از شهرهای شمال کشورمان خانواده ای زندگی می کنند   

مرد بازنشسه آموزش و پرورش است و زن بهیار بازنشسته

مرد ۶ سال است که سرطان دارد  

دختر بزرگ ازدواج کرده و باقی بچه ها دارند درس می خوانند 

چند وقتیست که داروهای قدیمی دیگر جواب نمی دهند  

هر چند وقت یک آمپول دو میلیون تومانی تزریق می کند  

به امید چند وقتی بیشتر نفس کشیدن 

خانه قدیمشان را فروخته اند و حالا هفت - هشت نفری دارند توی یک آپارتمان ۴۰ متری اجاره ای زندگی می کنند .  

تمام حقوق خود و زنش خرج این بیماری می شود و همین آخری ها 

دختر بزرگ خانواده که متاهل است ٬ماشینش را فروخت و با پولش ۴ تا آمپول برای پدر خرید  

به همین سادگی 

۸ میلیون تومان = ۴ عدد آمپول  

پست که تمام شد یک لحظه موندم که الان چی باید بگم ؟ 

چی بنویسم ؟ اصلا از من چه کمکی بر میاد ؟ 

دوستی که پست رو نوشته بود هیچ درخواست کمکی نکرده بود  

فقط خواسته بود شما را به فکر بیندازد   

دوست دیگری که قلبا به او اطمینان دارم گفت که نویسنده پست دست به کار شده و مقداری پول برای کمک به این خانواده جمع کرده است . 

و انقدر این مرد غرور و بزرگواری ازخودش نشان داده که شک دارد اصلا این پول را از آنها قبول  

می کند یا نه . 

خواهش کردم اگر  شماره حسابی از نویسنده پست دارد  

بدهد تا من هم اگر توانستم کمک کنم . 

پس انداز این ماهم که تمامش خرج بیمه ماشین شد  

دیروز هم دندان عقلم حسابی خرج گذاشت روی دستم .  

هر جور حساب کردم دیدم بیشتر از بیست - سی هزار تومان نمیتوانم کمک کنم  

آنهم با  حقوق هنوز واریز نشده این ماه ... 

خواستم یک چیزی بنویسم که اگر شما هم از دستتان برمی آید کمک بکنید ولی پشیمان شدم 

به فرض که اینجا یک وبلاگ خوب باشد و من هم آدمی خوش برخورد و بازار گرم

از کجا معلوم که این پول را خرج مسافرت عیدم نکنم ؟ 

ازکجا معلوم که این هم یکی از بازی های این کیامهر باستانی آب زیر کاه نباشد  

و به فرض هم که می نوشتم  

و به فرض هم که از بین پانصد - ششصد نفری که هر روز اینجا را می خوانند 

۵۰ نفر اعتماد کنند و نفری ۱۰ هزار تومان بریزند به شماره حساب فوق الذکر 

با ۵۰۰ هزار تومان چه دردی ازآن بنده خدا درمان می شود ؟ 

در نهایت این پست از آب درآمد  

سوزناک هم ننوشتم که شائبه ای پیش نیاید به سه دلیل : 

اول اینکه یادم باشد وقتی حقوق این ماه را ریختند همان بیست هزار تومان را بگذارم کنار 

شاید خرج کرایه تاکسی تا بیمارستان این بنده خدا بشود .

دوم اینکه قدرسلامتی را بدانیم  و به یاد داشته باشید که این بدنی که خداوند به رایگان به ما هدیه داده است اگر قرار باشد با معیار های پزشکی بسنجیم میلیارد میلیارد  تومان می ارزد .

و سوم اینکه کاشکی آدمها دانه های دلشان پیدا بود   

و می شد بیشتر به همدیگر اعتماد کنیم .

همین ... 

پی نوشت : 

قسمت دوم وختی خیاط توی کوزه می افتد  فردا شب ساعت ۱۰:۱۰