برای دختری که اینجا را نمی خواند (قسمت دوم)

در قسمت قبل گفتیم که سال ۷۶ که چهارم دبیرستان (نظام قدیم) بودم 

کارشناسی مکانیک دانشگاه آزاد سمنان  قبول شدم و انقدر سرم باد داشت که نرفتم 

به امید قبولی در کنکور سراسری یکسال به بطالت رفت و گندی به کنکور زدم آن سرش ناپیدا 

همین خرابکاری انگیزه ای شد برای درس خواندن برای کنکور آزاد و الحق که امتحان را خوب دادم 

حال ادامه ماجرا ... 

- 

روزی که نتایج کنکور سراسری آمد تمامی به حسرت گذشت 

این وقت ها پشیمانی می آید سراغ آدم که چرا درس نخوانده ایم ؟ 

قبول نشدم و حسابی شرمنده  بودم

تمام امیدم به کنکور آزاد بود  

نتایج آزاد هم آمد و قبول شدم اما چه قبولی 

کاردانی الکترونیک دانشگاه آشتیان 

حالا آنکه این آشتیان کجاست اصلا مهم نبود 

منی که سال قبل کارشناسی قبول شده بودم نباید پسرفت می کردم به کاردانی  

من که خودم را برای تهران آماده کرده بودم نباید می رفتم شهرستان 

خیلی شرمنده بودم و از پدرم خجالت می کشیدم 

وقت ثبت نام شد و با کله شقی تمام گفتم که می خواهم بروم سربازی 

اما پدر گفت اگر تلاش کنی فرقی نمی کند که چه و کجا  بخوانی  

و مرا راهی آشتیان کرد  

-

******  

الان را نمی دانم ولی آنروزها  بیشتر از اینکه شبیه شهر باشد به یک ده کوره می مانست 

به محض وارد شدن به شهر دلم هری ریخت 

خیلی خلوت بود 

تمام حس های بدم به محض ورود به دانشگاه از بین رفت  

غریبه که نیستید اصلا این رشته را فقط به خاطر مختلط بودنش انتخاب کرده بودم  

منظورم الکترونیک است  

چون ترازم به هیچ کدام از انتخاب ها کفاف نمی داد این رشته کاردانی را بر اساس انتخاب پنجم  

خودشان(دانشگاه ) محبت فرموده بودند . 

دانشگاه پر بود از دختر ها و پسرهای جوان 

از شما چه پنهان همچین ته ته های دلم بدمم نیامد  

جای خواهری همه خوش بر و رو  

همه با کلاس 

خب کور از خدا چی میخواد ؟ 

- 

چیز زیادی از آنروزها یادم نیست . 

انقدر یادم هست که جذبه اختلاط دانشگاه ٬حسابی مرا گرفته بود  

و عزمم را جزم کرده بودم که برای خودنمایی هم شده حسابی درس بخوانم  

به طور اخص یک چهره آنروزها مدام جلوی چشمم بود  

یک دختر خانومی که آن موقع اسمش را هم بلد بودم ولی الان یادم نیست 

توی صف ثبت نام جلوی من ایستاده بود  

قیافه اش را به یاد ندارم اما یادم هست که خیلی زیبا بود  

چند دقیقه ای با هم صحبت کردیم و از قرار همکلاسی در آمدیم   

برای منی که هیچ وقت تا به آن سن چنین ارتباطی را تجربه نکرده بودم  

صحبت کردن با یک آدم از جنس مخالف که فامیل نباشد  

و زیبا باشد و این ارتباط هیچ منع قانونی و شرعی و عرفی هم نداشته باشد  

حس خیلی خوبی داشت  . 

- 

******   

دم در داشتیم با کورش حرف می زدیم و یکی از همکلاسی هایش به اسم رضا هم بود 

نفرین بر دهانی که بی موقع باز شود آنهم دوبار 

بار اول وقتی از دهنم در رفت و مثلا کلاس گذاشتم و گفتم که پارسال کارشناسی قبول شده ام و امسال باید کاردانی بخوانم و یکهو رضا برگشت و گفت که اگر شهریه سال گذشته را بدهی  

می توانی همان رشته پارسال را بخوانی  

و بار دوم وقتی نقل قول رضا را به باستانی بزرگ گفتم 

این شد که فردای آنروز  

ساعت ۶ صبح ٬ توی ترمینال جنوب با پدرم سوار اتوبوس های سمنان شدیم 

و من هر چه کردم که پشیمانش کنم نشد که نشد 

چهره زیبای آن دختر توی صف ثبت نام دانشگاه آشتیان مدام جلوی چشمم بود  

یادم نیست چه مناسبتی بود 

ولی ترمینال غلغله بود و شلوغ 

جا برای سوزن انداختن نداشت 

با پدرم رفتیم و توی بوفه اتوبوس نشستیم 

آنهم آن اتوبوس های بنز کولر ندار قدیمی

آنهایی که بوفه هایشان ماتحت آدم را می سوزاند 

آن سه ساعت یکی از بدترین سه ساعت های عمرم بود 

پدرم عرق کرده بود و داشت کویر را تماشا می کرد 

و من خودم را فحش می دادم که چرا اینطور عزتش را خرد کرده ام  

-

توی خیالاتم یکی از این کلاه های کج بندیل دار روی سرم بود و شنلی سیاه به تن داشتم 

جلوی میکروفون برای جمعیت حرف می زدم و از پدرم به خاطر همه زحمتهایش تشکر می کردم 

مخصوصا آنروزی که مجبور شد به خاطر من تنبل و بی فکر توی بوفه جهنمی اتوبوس سمنان سونای خشک بگیرد  

توی رویاهایم همان دختر زیبای توی صف دانشگاه آشتیان که اسمش یادم نیست هم نشسته بود بین جمعیت و داشت به من لبخند می زد ...  

پایان قسمت دوم  

پی نوشت ۱ : 

بالاخره برای وبلاگم بنر ساختم   

این پست را تقدیم می کنم به  اقدس خانوم که تمام زحمت ساختن بنر را به عهده گرفتند  

پی نوشت ۲ : 

بی حرف پیش ٬ ادامه این داستان را بدون تاخیر خدمتتان تقدیم خواهیم کرد انشاء الله