کارت بازی

خاطرتان باشد توی این پست از عکس بازی و نوستالژی اش نوشته بودم . 

قدیم ها یکی از سرگرمی های دیگر ما کارت بازی بود .   

بر خلاف عکس ها که از توی آدامس در می آمدند ٬ کارتها را باید یکجا می خریدیم 

و البته کارت بازی نه هیجان عکس بازی را داشت و نه آنقدر سرگرم کننده بود . 

یکجورهایی برای اطلاعات عمومی بود و برای بچه مثبت ها  

و البته انقدر اطلاعات توی کارت ها قدیمی و بروز نشده بود که تاثیری بر افزایش اطلاعات عمومی هم نداشت . 

انواع مختلفی از کارت وجود داشت . کارت ماشین ٬ کارت هواپیما ٬ کارت موتور ٬کارت قطار ٬ کشور و شهر و چیستان و ... 

روش بازی به این ترتیب بود که کارت ها را بطور مساوی تقسیم می کردیم و شروع می کردیم به مقاسیه اطلاعات توی کارت و برنده ٬کارت بازنده را از او می گرفت و بازی انقدر ادامه پیدا می کرد تا یکنفر تمام کارت هایش را از دست بدهد . 

مثلا توی کارت های فوتبال تیمی که بیشترین گل زده یا بیشترین تعداد حضور در جام جهانی و یا کمترین گل خورده را داشت برنده می شد  

یا توی ماشین ها ممکن بود ماشینی ( مثل ژیان ) کمترین سرعت ٬ کمترین حجم موتور و کمترین تعداد سیلندر را داشته باشد اما به خاطر مصرف کم بنزینش برنده بشود .

و البته این کاملا بر می گشت به تبحر بازیکن در کارت بازی   

که تمام کارت ها را بشناسد و پارامتری را انتخاب کند که شانس برنده شدن دارد .

مثلا اگر کارت تیم ملی ایران دست شما بود با یک دوره حضور در جام جهانی و سه تا بازی ملی و دو تا گل زده هیچ شانسی برای برنده شدن نداشتید اما اگر تعداد گل های خورده را انتخاب  

می کردید می توانستید تیم ملی برزیل را ببرید .  

برای ماشین ها لامبورگینی خدایی می کرد با ۱۲ سیلندر و حداکثر سرعات ۳۰۲ کیلومتر بر ساعت و برای موتورها هم یک هوندای ۶ سیلندر بود که روی باقی موتورها را کم کرده بود . 

به هر حال لذتی داشت توصیف ناپذیر    

لذت می بردیم از تماشای رویا هایی که در واقعیت امکان دیدنش نبود . 

تصور کنید وقتی غایت آرزوی هر ایرانی سوار شدن بر یک پیکان صفر باشد ٬ بچه های هم نسل من چه کیفی می کردند از تماشای بی ام دبلیو و مرسدس بنز و جاگوار و فراری ... 

تصور کنید وقتی تیم ملی ما نمی توانست به جام جهانی برود چه لذتی داشت با کارت تیم ملی ایران برزیل و آرژانتین و آلمان غربی و ایتالیا را شکست بدهیم . 

شاید آموزنده ترین این کارتها چیستان بود

عملا با یکبار بازی کردن همه جواب ها لو می رفت و کارتها بلا استفاده می ماند تا یک بچه جدید مهمانی بیاید خانه شما و اگر شانس بیاورید و خودش از این کارتها نداشته باشد چند تا چیستان از او بپرسید و کارتهایش را از چنگش در بیاورید .  

یادش به خیر ... چه تفریحات کم خرجی داشتیم و چه بچه های قانعی بودیم انصافا ... 

+ چند وقت پیش ٬ شبی که افطار میهمان جعفری نژاد بودیم  ٬ محمد جعبه خاطرات کودکی اش را نشانم داد که دنیایی می ارزید . محمد با بزرگواری تمام یک آلبوم عکس فوتبالش را به من پیشنهاد داد و من هم نگرفتم . هی از او اصرار و هی از من انکار  ... 

آخر سر هم گفتم محمد جان ٬ این خاطرات توست و بدرد من نمی خورد . 

برگشتنی مهربان گفت که حرف زشتی به محمد زده ام  

امیدوارم که از من نرنجیده باشد . علت اینکه نتوانستم چنین هدیه ارزشمندی را قبول کنم این بود که اگر خودم آلبوم عکس های فوتبالی ام را نگه داشته بودم محال ممکن بود که بتوانم آن را به دوستی هدیه کنم  . حالا هرچقدر هم که  آن دوست عزیز باشد .  

این پست تقدیم می شود به محمد حسین جعفری نژاد عزیز و روناک بانوی مهربانشان

از بسکه محشر هستند و با معرفت و بزرگوار 

تولدت مبارک آقای جعفری نژاد