به یاد جیمز گاندولفینی کبیر

همه چیز با یک عنوان بندی اعصاب خرد کن شروع می شد .

تونی سوپرانو سوار بر خودرو شخصی خود از خیابان های نیوجرسی عبور می کرد و محله های فقیر و ثروتمند و آدم ها و مغازه ها و ماشین ها و مناظر و ساختمان ها پس زمینه ای بودند برای نام بازیگران و کارگردان ها و عوامل ساخت سریال .

سریالی که هشت سال مداوم ساخته و پخش می شد و به عقیده خیلی از مردم آمریکا بهترین سریال درام ماجرایی تمام دوران بوده و هست .

سریال سوپرانو شاید نسخه تلوزیونی پدرخوانده نباشد اما تشابه زیادی با آن دارد .

پدرخوانده از آن جهت در تاریخ ماندگار شد که نقطه عطفی بود برای نگاه به مقوله مافیا

مردان کلاه شاپو پوش با پالتوهای بلند و مسلسل هایی که زیر آن مخفی شده بود اینبار از زاویه ای دیگر دیده می شدند . دیگر صرفا شخصیت های بد و منفی داستان نبودند بلکه از درون خانواده موشکافی می شدند و احساسات و عواطف و دغدغه هایشان نیز دیده می شد .

سریال سوپرانو از این دیدگاه نسخه تکامل یافته پدرخوانده بود . سریالی که بر خلاف سریال های عامه پسند خیلی ساده شروع می شود و ساده ادامه پیدا می کند و ساده به پایان می رسد .

سوپرانو نگاهی دقیق ، موشکافانه و گاهی طنز آمیز به یک خانواده مافیایی دارد .

برخلاف سریال های جذاب امریکایی مثل لاست یا 24 یا فرار از زندان که شروعی طوفانی دارند و تماشای قسمت اول آن شما را ترغیب می کند تا انتها بروید سوپرانو هیچ اصراری ندارد که شما را تسخیر و متحیر کند . شاید  در نگاه اول کسالت بار هم باشد اما باید دل بسپرید به دیدنش تا دلتان برود . که یکهو چشم باز کنید و ببینید دارید با تک تک شخصیتهای داستان زندگی می کنید . که یکهو بفهمید حتی بدترین و کثیف ترین افراد مافیا که بزرگترین جنایت ها را مرتکب می شوند گاهی رقیق ترین احساسات عالم را دارند و دغدغه هایشان گاهی بقدری کودکانه و معصوم است که می توانید از تمام بدی ها و گناهانشان چشم بپوشید .

سوپرانو با این تفاسیر یک شاهکار است . شاهکاری که شما را درگیر خودش می کند بدون اینکه بفهمید و خبر داشته باشید . 

هرچند گروه کارگردانی قدرتمند و نویسندگان توانمند شبکه اچ بی او امریکا سهم مهمی در موفقیت این سریال داشته اند اما ستاره این کار بدون شک کسی نیست جز جیمز گاندولفینی . مردی که به ظاهر چاق و زشت و بدخلق و وحشی و جنایتکار و چندش آور به نظر می رسد اما وقتی سوپرانو شما را درگیر خودش می کند تونی سوپرانو را خوش تیپ و زیبا تر از برد پیت و مهربان تر از مل گیبسون و دوست داشنی تر از تام هنکس می یابید .

روز چهارشنبه 29 خرداد ، جیمز گاندولفینی کبیر ، این مرد بزرگ و دوست داشتنی دیده از جهان فرو بست و خبر رفتن او مثل درگذشت عزیزترین هنرمندان کشورم مرا متاثر و غمگین کرد . و این معجزه هنر است که مردی در آنسوی عالم دیده در نقاب خاک کشد و انسانی در سوی دیگر این کره خاکی بدون هیچ ربط و ارتباطی با او از غم رفتنش بغض کند ...

پیشنهاد می کنم سریال سوپرانو را حتما تماشا کنید ...