همه چیز با یک عنوان بندی اعصاب خرد کن شروع می شد .
تونی سوپرانو سوار بر خودرو شخصی خود از خیابان های نیوجرسی عبور می کرد و محله های فقیر و ثروتمند و آدم ها و مغازه ها و ماشین ها و مناظر و ساختمان ها پس زمینه ای بودند برای نام بازیگران و کارگردان ها و عوامل ساخت سریال .
سریالی که هشت سال مداوم ساخته و پخش می شد و به عقیده خیلی از مردم آمریکا بهترین سریال درام ماجرایی تمام دوران بوده و هست .
سریال سوپرانو شاید نسخه تلوزیونی پدرخوانده نباشد اما تشابه زیادی با آن دارد .
پدرخوانده از آن جهت در تاریخ ماندگار شد که نقطه عطفی بود
برای نگاه به مقوله مافیا
مردان کلاه شاپو پوش با پالتوهای بلند و مسلسل هایی که زیر آن مخفی شده بود اینبار از زاویه ای دیگر دیده می شدند . دیگر صرفا شخصیت های بد و منفی داستان نبودند بلکه از درون خانواده موشکافی می شدند و احساسات و عواطف و دغدغه هایشان نیز دیده می شد .
سریال سوپرانو از این دیدگاه نسخه تکامل یافته پدرخوانده بود .
سریالی که بر خلاف سریال های عامه پسند خیلی ساده شروع می شود و ساده
ادامه پیدا می کند و ساده به پایان می رسد .
سوپرانو نگاهی دقیق ، موشکافانه و گاهی طنز آمیز به یک خانواده
مافیایی دارد .
برخلاف سریال های جذاب امریکایی مثل لاست یا 24 یا فرار از
زندان که شروعی طوفانی دارند و تماشای قسمت اول آن شما را ترغیب می کند تا
انتها بروید سوپرانو هیچ اصراری ندارد که شما را تسخیر و متحیر کند . شاید
در نگاه اول کسالت بار هم باشد اما باید دل بسپرید به دیدنش تا دلتان برود
. که یکهو چشم باز کنید و ببینید دارید با تک تک شخصیتهای داستان زندگی می
کنید . که یکهو بفهمید حتی بدترین و کثیف ترین افراد مافیا که بزرگترین
جنایت ها را مرتکب می شوند گاهی رقیق ترین احساسات عالم را دارند و دغدغه
هایشان گاهی بقدری کودکانه و معصوم است که می توانید از تمام بدی ها و
گناهانشان چشم بپوشید .
سوپرانو با این تفاسیر یک شاهکار است . شاهکاری که شما را
درگیر خودش می کند بدون اینکه بفهمید و خبر داشته باشید .
هرچند گروه کارگردانی قدرتمند و نویسندگان توانمند شبکه اچ بی او امریکا سهم مهمی در موفقیت این سریال داشته اند اما ستاره این کار بدون شک کسی نیست جز جیمز گاندولفینی . مردی که به ظاهر چاق و زشت و بدخلق و وحشی و جنایتکار و چندش آور به نظر می رسد اما وقتی سوپرانو شما را درگیر خودش می کند تونی سوپرانو را خوش تیپ و زیبا تر از برد پیت و مهربان تر از مل گیبسون و دوست داشنی تر از تام هنکس می یابید .
روز چهارشنبه 29 خرداد ، جیمز گاندولفینی کبیر ، این مرد
بزرگ و دوست داشتنی دیده از جهان فرو بست و خبر رفتن او مثل درگذشت
عزیزترین هنرمندان کشورم مرا متاثر و غمگین کرد . و این معجزه هنر است که
مردی در آنسوی عالم دیده در نقاب خاک کشد و انسانی در سوی دیگر این کره
خاکی بدون هیچ ربط و ارتباطی با او از غم رفتنش بغض کند ...
پیشنهاد می کنم سریال سوپرانو را حتما تماشا کنید ...