یک
****
وقتی آبجی مریم این پست را در جوگیریات دید از من دلخور شد و برای عید دیدنی آمدن به خانه ما و آشتی با بنده شرط گذاشت . قرار شد بنده از کارنامه ترم آخرش رونمایی کنم تا ببینید علیرغم اینکه آبجی مریم در دوران مدرسه دانش آموز متوسطی بوده است اما در دوران دانشگاه دانشجوی خوبی است و نمرات خوبی هم می گیرد .
انصافا هم تحصیل در دانشگاه و همزمان مادری کردن برای یک پسر بچه شیطون مثل کیامهر و انجام کارهای خانه و بیرون با هم و گرفتن نمرات خوب در دانشگاهی که کلاس حضوری ندارد کار آسانی نیست . خسته نباشی آبجی جان !
دو
***
طبق پیگیری های انجام شده از صدا و سیما ، مسابقه تیم سایبرتک با نفت پارس امشب ساعت 12:30 دقیقه از شبکه دو سیما - برنامه نشان برتر - پخش خواهد شد .
اگر فرصت داشتید هنرنمایی عباس و ابی را تماشا کنید ...
امیدوارم صدا و سیمایی ها امشب دیگر بدقولی نکنند .
قول مردونه
شهر توکیو پایتخت ژاپن ، شهر بزرگ و گرانقیمتی است . به همین خاطر بسیاری از مردم که در توکیو مشغول به کار هستند در شهرهای اطراف آن زندگی می کنند و به کمک شبکه ریلی سریع السیر به محل کارشان رفت و آمد دارند . شهرداری توکیو هر سال کتابچه ای منتشر می کند که در آن ساعت دقیق حرکت قطار ها درج شده است .
مثلا شما می توانید کتابچه را باز کنید و ببینید که در تاریخ بیست و سوم شهریور آن سال ساعت حرکت قطاری به مقصد شهر x با ذکر ساعت و دقیقه و حتی ثانیه آن دقیقا درج شده است .
جالب اینجاست که اگر در روز بیست و سوم شهریور آن سال تشریف ببرید به ایستگاه می بینید که قطار دقیقا سر همان ساعت و دقیقه و ثانیه وارد ایستگاه خواهد شد نه حتی یک ثانیه عقب یا جلوتر ...
مطمئنا تصور چنین دقت و برنامه ریزی درستی برای ما ایرانی ها خنده دار است .
ما آدمهای بدقولی هستیم و به این بدقولی ها عادت داریم و افرادی که درست و سر وقت و با برنامه ریزی کارهایشان را سامان می دهند در این محیط یا بسیار اذیت می شوند یا مورد تمسخر قرار می گیرند .
بگذریم ...
در شماره دو پست قبل نوشتم که قرار است شبکه دو سیما برنامه نشان برتر را نشان بدهد که دوستان سایبرتک در آن شرکت کرده بودند . تصور کنید که هرکدام از بچه های سایربتک احتمالا به چند تا از دوستانشان خبر داده اند و اطلاع رسانی کرده اند و درست شبی که همه منتظر
نشسته اند تا برنامه پخش بشود بی هیچ دلیل و توضیحی مسابقه دو تیم دیگر نشان داده
می شود . نه کسی پاسخگو است و نه اصلا برای کسی مهم است که چرا طبق برنامه پیش نرفته اند . البته ما ایرانی ها به این بدقولی ها و ناهماهنگی ها عادت داریم و اصلا برایمان اهمیتی ندارد که دنیا ساعتش را با ثانیه تنظیم می کند . ما مردمانی دقیقه نودی هستیم و هیچ ارزشی برای وقت و برنامه دیگران قائل نیستیم .
آقای رئیس جمهور بودجه یک مملکت را هفته آخر اسفند ماه به مجلس می فرستد و دخل و خرج کشور در سه ماه اول سال عملا قضا قورتکی خواهد بود . مهلت شرکت در بزرگترین رقابت دانشگاهی این کشور یعنی کنکور بلا استثناء هر سال یک هفته تمدید می شود اکثریت قریب به اتفاق داوطلبان توی ساعت و ثانیه آخر ثبت نام می کنند . امیر خان قلعه نویی لیست نفرات تیمش را بعد از زمان مقرر به ای اف سی می فرستد و آرزوهای میلیون ها نفر را به باد می دهد و آب هم از آب تکان نمی خورد چون : ما آدمهایی بدقول و دقیقه نودی هستیم و به این چیزها عادت داریم .
اسفند ماه سال 90 صابون این بدقولی ها به تن من هم خورد .
با چه امیدی این پست را نوشتم و حسابی سنگ روی یخ شدم و حسرت شنیدن صدای خودمان از رادیو به دلم ماند و هیچ وقت نفهمیدم که مسابقه من چه روزی پخش شد .
یک
****
امروز هفتمین روز فروردین 92 دو تا اسحاقی جشن تولد گرفتند .
اولی نرگس اسحاقی خواهر عزیزم و دومی یسنا اسحاقی دختر عموی مجازی با معرفتم .
برای هر دوی این عزیزان آرزوی سلامتی و طول عمر دارم .
دو
****
امشب ساعت 12:30 بامداد از شبکه دو ، برنامه نشان برتر را تماشا کنید . تیم سایبرتک با مربی گری عباس موسوی و یک پیچک رو مخ به نام ابی قرار است حریفش را ناکار کند .
سه
****
سلامتی گنج بزرگی است که تا گذرتان به بیمارستان و دکتر نیفتد و دردی در جانتان تیر نکشد قدرش را نمی فهمید . لطفا برای شفای همه مریض ها دعا بفرمایید ...
نسبیت
امروز عصر داشتیم می رفتیم عید دیدنی .توی ترافیک یک آقایی پشت فرمان یک شاسی بلند خفن که اسمش را بلد نبودم داشت سر خانمش داد می زد و زن بیچاره های های گریه می کرد .
کمی جلوتر به منبع ترافیک رسیدیم . یک پیکان قراضه خراب شده بود و چند تا خانم با لباس های نونوار عید داشتند پیکان بیچاره را هل می دادند .
راننده سیبیلوی پشت فرمان پیکان داشت داد می زد و زن ها غش غش می خندیدند و من به انیشتین فحش می دادم که چرا فرضیه نسبیت را زودتر از من کشف کرده است ...
تکرار مکرر مکر
صبح اولین روز کاری سال 92 است و من روی صندلی بانک رفاه نشسته ام و تکه کاغذی که رویش عدد 108 نوشته شده در دست گرفته ام . صدای ضبط شده ای که شماره ها را می خواند عدد 92 را به باجه 4 فرا می خواند و این بدان معناست که 16 نفر جلوتر از من توی صف هستند .
اکثر قریب به اتفاق مشتری ها ، مردان و زنان مسنی هستند که احتمالا برای گرفتن مستمری بازنشتگی آمده اند .
پیرمردی جلوی باجه می ایستد و ملتمسانه به کارمند بانک چیزی می گوید .
درست حرفهایشان را نمی شنوم . گویا کارت عابر بانک پیرمرد به مشکل برخورده و از طرف بانک باید رمز جدید برایش بفرستند . کارمند جوان کت و شلوار پوشیده ،مودبانه می گوید : پدر جان ! چند روز دیگه تشریف بیارید ایشالا رمز رو بعد از تعطیلات می فرستن ...
پیرمرد در حالیکه به زمین و زمان بد و بیراه می گوید از بانک خارج می شود و زیر لب می گوید : بعد تعطیلات به چه دردم میخوره ؟ الان لازمش دارم .
نمی دانم مبلغ مستمری یک بازنشسته در ماه چقدر است و نمی توانم تصور کنم یک بازنشسته بدون دریافت همین حقوق و عیدی بخور و نمیر چطور می تواند خرج و برج عیدش را تامین کند؟
صدای اسمس گوشی بلند می شود :
ستاد هواداران .... سه ماه پیش از شروع زمان رسمی تبلیغات انتخابات ، ضمن تبریک سال جدید
فرموده اند : اندکی صبر ، سحر نزدیک است !
و من با گوشهای دراز و مخملی ، دور شدن پیرمرد را از پشت شیشه بانک تماشا می کنم ...
بوی عیدی
یک
****
امروز عصر وارد بخش مدیریت وبلاگ شدم و داشتم یک پست پر سوز و گداز می نوشتم با این مضمون که غروب روز سوم عید هم رسید و هنوز هیچکس برای عید دیدنی پایش را نگذاشته توی خانه ما ... داشتم می نوشتم که اگر می دانستم نوروز امسال انقدر سوت و کور و خلوت می شود انقدر برای خانه تکانی عجله نمی کردیم و حرص نمی خوردیم . در همین اثنا بود که زنگ خانه به صدا در آمد و آقا رادین به منزل ورود کردند .
همینقدر بگویم که وقتی رفتند خانه ما تقریبا شبیه قبل از خانه تکانی شده بود . یعنی همین جغله به تنهایی زحمت کشیدند و دو مرتبه خانه را برای ما تکاندند .
از همین تریبون برای آبجی نرگس عزیز و آقای جیم از درگاه ایزد منان آرزوی صبر جزیل دارم .
.
دو
****
آبجی نرگس تعریف می کرد که این نیم وجبی خرابکار طی همین سه روز ٬سیصد و سی هزارتومان معادل سه میلیون و سیصد هزار ریال وجه رایج مملکتی عیدی دشت کرده است .
با یک محاسبه سر انگشتی این آقا رادین در سال 92 روزی 110 هزار تومان کاسبی کرده است . بعد فکر کردم که دخل و خرج من مهندس مملکت طی این سه روز چطور بوده است و وقتی دیدم تراز مالی بنده در سال 92 به شدت منفی است دو دستی بر سر خودم کوفتم و گفتم : کلا ما بچه های انقلاب از نظر زمان تولد موجودات بدشانسی هستیم .
.
سه
****
یادم نیست چه سالی بود ولی خیلی کوچک بودم . شاید اول یا دوم دبستان ...
یکی از دوستان بابا به نام آقای موسوی برای عید دیدنی به خانه ما آمده بود .
موقع خداحافظی بر خلاف رسم معمول آقای موسوی که میهمان بود دست کرد توی جیبش و به من عیدی داد . بنده خدا می خواست بیست تومنی دربیاورد ولی دستش اشتباهی رفت و دویست تومنی بیرون کشید و چون خیلی ضایع بود که پول را برگرداند همان را به من داد .
من که تا آن موقع دویست تومنی ندیده بودم و درک درستی هم از میزان این پول نداشتم ولی یادم هست مامان ناهید تا مدتها این اشتباه آقای موسوی را سوژه کرده بود و تعریف می کرد .
درست نمی دانم که دویست تومن سال 65 چقدر ارزش داشته ولی اگر اشتباه نکنم انقدری بوده که بابا برود چهار کیلو پسته بخرد و بگذارد جلوی باقی مهمانها
این تورم همیشه هم بد نیست ها
یکروزی آقا رادین بزرگ می شود و من برایش تعریف می کنم که انقدر به خودت نناز بچه جان
اگر تو در عرض سه روز ، سیصد و سی هزار تومان عیدی گرفتی که در سال 92 می شود معادل چهار کیلو پسته ... بنده بیست و خورده ای سال پیش در عرض یک ساعت همینقدر عیدی گرفتم . آره دایی جان ! 
فکر نکن رکورد زده ای ...
.
دو آرشون
روز اول فروردین سالروز تولد دو تا از بهترین دوستان من است .
یکِ یک فروردین مرا یاد دو تا آرش می اندازد که الحق و والانصاف جفتشان یکِ یک هستند .
آرش ناجی و آرش پیرزاده تولدتون مبارک ...
