بهروز بقایی
بهروز بقایی به خاطر شخصیت ساده و مهربانش و نقش های خاطره انگیز و سریال های دوست داشتنی که بازی و کارگردانی کرده است شخصیتی دوست داشتنی است . هنرمندی که بعد از سکته سال 88 کمتر تر تلوزیون و سینما حضور دارد .
+ درنگذشته ها
استاد جلال مقامی
چهره استاد جلال مقامی ما را بیشتر به یاد برنامه خاطره انگیز دیدنی ها می اندازد . اما این مرد آقای شنیدنی هاست . ما چه فیلم ها و سریال هایی را با صدای این مرد زندگی نکرده ایم . صدایی که بی شک تکرار نشدنی است .
عمرت دراز استاد جلال مقامی
عبدالله موحد
عمرت دراز پهلوان عبدالله موحد
او بعد از نپذیرفتن مربی گری تیم کشتی آمریکا گفت : من خیلی دوست داشتم بروم ایران کار کنم، نمی‌دانم شاید این برای بعضی‌ها خوشایند نباشد، اما من دوست نداشتم چیزهایی را که بلدم به کسی یاد بدهم که برود و ایرانی‌ها را زمین بزند.
+ درنگذشته ها
استاد ایرج پزشکزاد
عمرت دراز استاد ایرج پزشکزاد
نویسنده ای که نامش با رمان " دایی جان ناپلئون " جاودانه شد .
+ درنگذشته ها
استاد داریوش مهرجویی
عمرت دراز باد استاد داریوش مهرجویی
شما کدام یکی از فیلم های استاد مهرجویی را بیشتر دوست دارید ؟
استاد محمد علی بهمنی
زنده باشی استاد محمد علی بهمنی
در دیگران می جویی ام اما بدان ای دوست
اینسان نمی یابی ز من حتی نشان ای دوست
من در تو گم گشتم مرا در خود صدا می زن
تا پاسخم را بشنوی پژواک سان ای دوست
در آتش تو زاده شد ققنوس شعر من
سردی مکن با این چنین آتش به جان ای دوست
گفتی بخوان خواندم اگر چه گوش نسپردی
حالا که لالم خواستی پس خود بخوان ای دوست
من قانعم آن بخت جاویدان نمی خواهم
گر می توانی یک نفس با من بمان ای دوست
یا نه تو هم با هر بهانه شانه خالی کن
از من … من این بر شانه ها بار گران ای دوست
نامهربانی را هم از تو دوست خواهم داشت
بیهوده می کوشی بمانی مهربان ای دوست
آن سان که می خواهد دلت با من بگو آری
من دوست دارم حرف دل را بر زبان ای دوست
+ دانلود این ترانه با صدای مرحوم ناصر عبدالهی و امیر کریمی
++ درنگذشته ها
پروفسور مجید سمیعی
پروفسور مجید سمیعی بی شک از مفاخر علمی ایران در جهان هستند .
برای سلامتی و طول عمر ایشان دعا کنیم .
زنده باشی استاد مجید سمیعی
استاد بهرام بیضایی - مرگ یزدگرد
تقریبا یک ماه پیش همچین شبی ماموریت بودم . مهرداد عزیز میهمانم کرد به تماشای طبیعت زیبای یکی از ییلاقات سرسبز و چشم نواز مازندارن و بعد هم خسته و کوفته رسیدم اقامتگاه . قرار بود از صبح جمعه تا عصر یک کلاس آموزشی برگزار کنم . حول و حوش ساعت یک شب تازه لپ تاپ را باز کردم که فایل ها را مروری دوباره کنم تا فردا سر کلاس اگر بچه ها سوالی پرسیدند به مشکل برنخورم . اما مثل همیشه یک حس موذی وادارم کرد به انجام کاری غیر از آنکه باید .
من معمولا توی خانه مثل همین حالا پشت کامپیوتر می نشینم و لپ تاپ مال مهربان است به همین خاطر دقیقا حس کسی را داشتم که یک لپ تاپ غریبه دستش گرفته است . در جستجوی کنجکاوانه فولدرها رسیدم به پرونده ای پر از فیلم های سینمایی که طی سالها با وسواس عجیبی از دوست و آشنا جمع آوری کرده بودم ولی هیچ وقت فرصت تماشایشان پیدا نشده بود و در آرشیوی قدیمی رسیدم به یکسری از فیلم های فسیل شده صدا و سیمای خودمان در دهه شصت و ناخودآگاه روی " مرگ یزدگرد " کلیک کردم .
کلیک کردن همانا و دو ساعت تمام میخکوب شدن همان
فیلم - نمایشی ناب و جذاب از مرگ یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی به روایت بهرام بیضایی
شناخت من از بیضایی منحصر می شد به خواندن تعاریف منتقدین سینما و تئاتر در مجله های سینمایی طی سالهایی که عشق سینما داشتم و او را چنان اسطوره ای تکرار نشدنی در تاریخ هنر ایران توصیف می کردند . " باشو غریبه کوچک " را وقتی دیدم که خودم همسن و سال باشوی کوچک بودم و درک چندانی از ارزش هنری یک اثر نداشتم . " شاید وقتی دیگر " شبیه یک فیلم ترسناک در مخیله کودکی هایم ثبت شده بود که در آن سالهای جنگ آنونسش را از تلوزیون دو شبکه ای سیاه و سفیدمان بارها دیده بودم و تاب خوردن مجنونانه سوسن تسلیمی در تاریکی و موسیقی دلهره آورش تا مدتها کابوس بچگی هایم شده بود . بعدها که فیلم را چند باری دیدم فهمیدم که چطور می شود فیلمی یک سر و گردن از تمام محصولات آن سالهای سینمای ایران بالاتر باشد . وقتی با صحنه های سیاه و سفیدی که تسلیمی کودک شیرخواره اش را از ترس سگ های ولگرد توی کوچه ها می دوید ترس را با تمام وجود حس می کردم . حس تلخ ظن و خیانت را توی پوست و استخوانم می چشیدم وقتی داریوش فرهنگ زنش را در کنار مردی دیگر توی یک خودروی در حال حرکت می دید . و در پلان روبرو شدن دو خواهر با هم ، دلم مثل پروانه ای به رقص می آمد از تصور لذت یافتن یک همسان نادیده در گوشه ای از این شهر . و بعدترها با تماشای سگ کشی چقدر دردهای یک جامعه کثیف مردسالار برایم جان گرفت و با دیدن " روز واقعه " چقدر آفرین گفتم به بیضایی وقتی فهمیدم که حتی یک داستان تکراری تاریخی که حتی کودکان هر شهر و دیار هم مو به موی آن را از بر هستند وقتی از دریچه و زاویه دید یک هنرمند واقعی دیده و روایت شود صدها بار جذاب تر و دیدنی تر و تاثیر گذارتر خواهد بود از ضجه های سوزناک مداحان و نوحه خوان ها و شبیه خوان ها .
با اینهمه تا وقتی " مرگ یزدگرد " را ندیده بودم هنوز انگار عظمت هنر این مرد را نمی شناختم .
پشت شیشه اتاقم باران می بارید و من خسته راه و خواب آلود و نگران کلاس فردا بودم اما فیلم چنان مرا مسخ کرده بود که حتی دلم نمی آمد ثانیه ای از صفحه کوچک لپ تاپ چشم بردارم و وقتی که تمام شد حسرت خوردم که ای کاش زودتر این مرد را می شناختم و ای کاش زودتر این فیلم را دیده بودم و ای کاش بیشتر فیلم ساخته بود .
می دانید ؟ بعضی آدمها هفتاد و هشتاد سال عمر برایشان کم است . حیف است که اندازه مردم عادی عمر کنند . دست من بود عمر اینها را قد نوح دراز می کردم . حالا در نظر بگیرید یک همچین هنرمندانی در کشور ما زندگی می کنند و هنوز هم زنده و فعال هستند اما نه تنها هیچ تقدیر و تشکر و حمایتی از آنها نمی شود بلکه اجازه کار هنری هم ندارند وهزار انگ و پاپوش و اذیت هم بهشان روا می شود که سرشان را می اندازند و از این کشور کوچ می کنند . آدمهایی که مثلشان را نمی شود دوباره پیدا کرد . آدمهایی که تا تاریخ هست تکرار نخواهند شد . و مسئولان بی درکی که همیشه بر مسند هستند با بها ندادن به این اسطوره ها دارند به تاریخ خیانت می کنند و ما فقط باید تمشا کنیم و افسوس بخوریم .
این پست را می خواستم مثل همه پست های " درنگذشته ها " ساده بنویسم و دعا کنم برای سلامتی و طول عمر استاد بهرام بیضایی اما حیفم آمد که چند خطی در مناقب و عظمت این مرد بزرگوار و هنرمند ننویسم .
پیشنهاد می کنم هر وقت توانستید " مرگ یزدگرد " را تماشا کنید . هرچند سی و سه سال از تولید آن می گذرد و هیچ وقت اجازه نمایش پیدا نکرده است اما روایت بیضایی چنان به روز و تازه است که مو به تنتان راست خواهد کرد .
عمرت دراز استاد بهرام بیضایی
ناصر تقوایی
عمرت دراز استاد ناصر تقوایی
.
